Κλείνοντας λοιπόν την σειρά αυτή των δημοσιεύσεων, θα ήθελα να παρουσιάσω την φιλοσοφία του Επίκουρου συνολικά επί των ηδονών. Πρόκειται για μία πλήρη φιλοσοφία η οποία βρίσκει ανταπόκριση και συνδυάζεται πολύ με την σημερινή επιστήμη της ψυχολογίας με εξαίρεση τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σοφιστή και ανίδεο επί της φιλοσοφίας του Επίκουρου Ίρβιν Γιάλομ ο οποίος μελέτησε της ηδονιστικές αναφορές των Ρωμαίων οι οποίοι καπηλεύτηκαν τον Επίκουρο για να ωθήσουν σε ηδονιστικές κατευθύνσεις την κοινωνία της εποχής τους και όπως έπραξαν πραγματικά.
Έτσι λοιπόν ο Γιάλομ έγραψε μία ασυνάρτητη θεωρία χρησιμοποιώντας το όνομα του Επίκουρου και όπως είναι ήδη γνωστό στους γνώστες του αντικειμένου. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος αυτός μη πιστεύοντας το υλικό της ψυχής, που τους ομοίους του επιεικώς ο Επίκουρος ονόμαζε ΑΝΟΗΤΟΥΣ, έγραψε και διδάσκει μία θεωρία ψυχολογίας η οποία καταργεί τον Φρόυντ. Την αναφορά μου αυτή τεκμηριώνουν ΠΑΜΠΟΛΛΑ πειράματα τα οποία αναδείχνουν ΑΝΟΗΤΟ τον διδάκτορα ψυχολογίας. Αναφέρομαι σε πειράματα τα οποία απέδειξαν την αισθαντικότητα διαμέσω των νευροδιαβιβαστών που άλλες φορές βρίσκονται και κινούνται ΕΝΤΟΣ του εγκεφάλου και άλλες φορές έχουμε κίνηση από τον εγκέφαλο προς την καρδιά. Οι τελευταίοι νευροδιαβιβαστές είναι αυτοί που ορίζονται από συναισθήματα αγάπης.
Εδώ κάπου ερωτώ όσους νομίζουν ότι όλα κινούνται από και διαμέσω του εγκεφάλου, η καρδιά που είναι ουσιαστικά αντλία κίνησης του αίματος τι σχέση έχει με τους νευροδιαβιβαστές;
Για ποιο λόγο πηγαίνουν οι ουσίες αυτές στην καρδιά;
Εδώ κάπου θέλω να αναφέρω ότι ανέλυσα τα σχετικά σε κάποια από τις πραγματείες μου ήδη και διευκρινίζω ότι η καρδιά είναι τόσο σωματική με ρόλο αντλίας όσο και ψυχική με ρόλο αισθαντικότητας των αισθήσεων της αγάπης και του μίσους. Η αναφορά μου αυτή δεν έχει σχέση με τον Επίκουρο όπως και πολλά άλλα της εγγραφής αυτής.
Μελετώντας λοιπόν κανείς τους Ρωμαίους βλέπει ότι η φιλοσοφία τους είναι τάση προς τις σωματικές ηδονές, ενώ οι μαθητές του Επίκουρου που έζησαν αιώνες νωρίτερα από τους Ρωμαίους αναφέρουν τον Επίκουρο ως λάτρη των ψυχικών ηδονών και με κορυφαία αναφορά αυτήν του Φιλόδημου ο οποίος αναφέρει την άποψη ότι ο Επίκουρος θεωρούσε ως υπέρτατη ηδονή την ηρεμία της ψυχής. Αλήθεια πόσο ΑΝΟΗΤΟΣ μπορεί να είναι κάποιος για να πιστέψει ότι ο Επίκουρος ήταν λάτρης των σωματικών ηδονών όταν αυτοί που αναφέρουν τα σχετικά έζησαν δύο αιώνες αργότερα, ενώ οι μαθητές του αντίθετα αναφέρουν τον Επίκουρο ως απαθή απέναντι στην ερωτική ηδονή και μάλιστα υπάρχει μία περιγραφή σχετική για ένα γεγονός που τελέστηκε στον Κήπο του Επίκουρου. Δεν αναφέρω βιβλιογραφία γιατί είναι λίγα τα στοιχεία που έχουμε για τον Επίκουρο και αυτός που θα μελετήσει ΕΥΚΟΛΑ τα βρίσκει. Φυσικά δεν θέλω να δώσω μασημένη τροφή στους φοιτητές οι οποίοι πρέπει να ψάξουν για να φτάσουν σε μία νόηση και μελέτες που θα ήθελα να είναι αντάξιες αυτών που είδα από την ένωση φιλολόγων Πλάτων προ της δεκαετίας του 1970.
Ο Επίκουρος λοιπόν διαχώρισε τις ηδονές σε κινητικές και μη.
Τι εννοούσε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ φιλόσοφος λοιπόν;;;
Ποιες είναι οι κινητικές και ποιες η μη κινητικές ηδονές;
Αναζήτησα πολύ στα κείμενα την ανάλυση αυτή και χρειάστηκε χρόνια μελετών μέχρι να κατασταλάξω στα συμπεράσματα που θα παρουσιάσω συνδυάζοντας πολλές γραφές και πειράματα επιστημόνων. Ακόμη έχω πολλά ερωτηματικά, αλλά ελπίζω πειράματα του μέλλοντος να ολοκληρώσουν την σημερινή εικόνα των απόψεων που φέρω επί του αντικειμένου.
Κινητικές λοιπόν ηδονές είναι ΟΛΕΣ οι ηδονές που έχουν σχέση με το σώμα και τις αισθήσεις. Αυτές γίνονται αντιληπτές από τα κέντρα των αισθήσεων καθώς η πληροφορία μεταφέρεται από τα αισθητήρια όργανα στον εγκέφαλο και αυτός μετά διαμέσω αγνώστων οδών κατευθύνει ή δεν κατευθύνει τους νευροδιαβιβαστές προς την καρδιά ή εντός του εγκεφάλου. Εδώ οι επιστήμονες αναφέρουν κάτι για ηλεκτρομαγνητικά κύματα και άλλες αηδίες που διάβασα σε ασυναρτησίες οι οποίες ονομάστηκαν έρευνες αν και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν τεκμηριώθηκε το κέντρο δημιουργίας των σημάτων αυτών και ο τρόπος επίσης δημιουργίας τους μοιάζει τόσο μετέωρος επιστημονικά και κατ’ επέκταση φιλοσοφικά που θεωρώ ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους πιστέψουν τα σχετικά χωρίς να μελετήσουν την υπόλοιπη θεωρία περί του εγκεφάλου ΑΛΗΘΙΝΩΝ επιστημόνων ιατρών και όχι μπουρδολόγων ψυχολόγων που ομιλούν για άυλη ψυχή και ψάχνουν για φαντάσματα εντός της άδειας κεφαλής τους.
Για χρόνια νόμιζα ότι η ακοή και η όραση είναι οι μη κινητικές ηδονές αλλά πριν μερικά χρόνια μία έρευνα που είδα να μιλάει για κάποιον νευροδιαβιβαστή που κινήθηκε στο άκουσμα της φωνής αγαπημένου προσώπου, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ΟΛΕΣ οι αισθήσεις εμπερικλείουν κινητικές ηδονές που γίνονται αντιληπτές από όσους τις προσδιορίζουν ως υπαρκτές.
Πρόσφατα λοιπόν επέστρεψα στην μελέτη του Επίκουρου και ΕΝΩ ΗΞΕΡΑ την αναφορά του στην υπέρτατη των ηδονών, δεν είχα σκεφτεί ότι η ψυχική ηρεμία είναι μία ΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ. Έτσι κατάλαβα ότι έψαχνα προς λάθος κατεύθυνση τις μη κινητικές ηδονές αν και είχα ήδη μελετήσει αρκετές φιλοσοφίες γύρω από τις ηδονές τόσο του σώματος όσο και της ψυχής.
Ποια άλλη θα μπορούσε λοιπόν να είναι μη κινητική ηδονή;
Η απόλαυση ενός τοπίου, θεωρούσα ότι θα μπορούσε να είναι μία μη κινητική ηδονή, αλλά διαπίστωσα όταν βίωσα την ηδονή αυτή, ότι κάποια διεργασία υπήρχε εντός της καρδιάς μου και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ηδονή αυτή είχε σχέση με την αγάπη προς την ομορφιά του τοπίου και άρα και αυτή ήταν κινητική.
Επέστρεψα λοιπόν μετά τα συμπεράσματα αυτά και πάλι στον Επίκουρο και αναζήτησα κάποια άλλη ηδονή μη κινητική. Διαπίστωσα ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ και σκέφτηκα ότι η ακινησία της ηδονής αυτής προέρχεται από την σιωπή και την πλήρη ακινησία όλων των κέντρων των αισθήσεων. Πρόκειται λοιπόν για δράση ακινησίας και θεωρώ ότι πρέπει να ήταν υπερβολικός ο Επίκουρος στην χρήση του πληθυντικού στην αναφορά του σε μη κινητικές ηδονές.
Άρα λοιπόν όλες οι ηδονές είναι κινητικές εκτός από την ψυχική ηρεμία η οποία είναι Η ΜΟΝΗ μη κινητική. Μακάρι κάποιος να μπορούσε να με διαψεύσει, γιατί έτσι θα ολοκλήρωνα χρόνια έρευνα σχετικά με τις ηδονές, έρευνα η οποία χρησιμοποίησε τόσο την ενεργή βίωση των ηδονών όσο και την παρατήρηση των κινήσεων προσώπου ή της ψυχής που αποτυπώνεται στα μάτια του πλάσματος το οποίο έχει την ευτυχία να βιώνει και να απολαμβάνει περισσότερο όλων τις ηδονές. Αναφέρομαι σαφέστατα στην γυναίκα.
Κλείνοντας λοιπόν το θέμα δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην περίπτωση της ηδονής που περιγράφεται στον πόνο από τον Επίκουρο. Ο Επίκουρος έλεγε ο πόνος αρχίζει με έναν έντονο παροξυσμό αρχικά και αφού περιέγραψε την πορεία του πόνου και τον τρόπο που τον αντιλαμβάνεται ως ουδέτερος παρατηρητής (λάθε βιώσας) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στον πόνο συμπεριλαμβάνεται μία ηδονή.
Προβληματισμένος λοιπόν εγώ με τα σχετικά και προσπαθώντας να ελέγξω τον πόνο, αναρωτήθηκα αν είναι δυνατόν να ήταν μαζοχιστής ο Επίκουρος αλλά και ο Επίκτητος ο οποίος είχε νικήσει τον πόνο όσο ΚΑΝΕΙΣ άλλος καθώς είναι γνωστό ότι χλεύαζε τον βασανιστή του που προσπαθούσε να τον πονέσει, μέχρι που τελικά έσπασε το πόδι του χωρίς να βγάλει άχνα πόνου. Βιώνοντας λοιπόν πιο έντονο πόνο από ότι συνήθως το 2004 σε μία απλή επέμβαση που μου έγινε, κατάλαβα ότι όντως υπάρχει ένα είδος ηδονής στον πόνο. Αρχικά αυτή η ηδονή που έγινε αντιληπτή από την δράση του παυσίπονου και αργότερα την βίωσα δίχως αυτά. Πρόκειται για μία ηδονή η οποία προφανώς είναι και αυτή κινητική καθώς ο πόνος απαλύνεται σταδιακά και σβήνει με τρόπο που αυτός που τον βιώνει νοιώθει ότι του λείπει τελικά. Γιατί να συμβαίνει αυτό λοιπόν;
Αναρωτήθηκα λοιπόν κατά πόσο μπορεί ο Δημιουργός να είχε σχέση με αυτό. Γνωρίζοντας ότι από τον δημιουργό δόθηκαν τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα διάφορα ένστικτα, θεωρώ ότι πρόκειται για ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ, ο οποίος έδωσε την ηδονή αυτή η οποία από ελάχιστους γίνεται αντιληπτή, για να επιβραβεύσει όσους έχουν ασκηθεί στην υπομονή και δεν γκρινιάζουν όταν βιώνουν τον πόνο. Ασκήθηκα λοιπόν από μικρός με δάσκαλο τον πατέρα μου να μην δίνω σημασία στον πόνο και το γεγονός αυτό ορίστηκε με την σταδιακή αύξηση της υπομονής. Πειραματιζόμενος προσπάθησα να είμαι ανυπόμονος κατά την διάρκεια ενός έντονου πόνου όπως αυτός του χτυπημένου νυχιού και είδα πόσο αργούσε η ηδονή αυτή απάλυνσης του πόνου. Όταν αγνόησα τον πόνο συνεχίζοντας την εργασία μου είδα πόσο γρήγορα ένιωσα την ηδονή απάλυνσης του πόνου και τότε κατάλαβα ότι ο Επίκουρος ΑΥΤΗΝ εννοούσε ως ηδονή που ακολουθεί τον πόνο. Ανάλογη ηδονή είναι αυτή που ακολουθεί τον εμετό ο οποίος αφού απομακρύνει κάθε δηλητήριο από το στομάχι δίνει μία απάλυνση η οποία μοιάζει με την ηδονή που περιέγραψα του πόνου και είναι βεβαίως αφού ακολουθεί μίας κατάστασης κατά την οποία αισθάνεται πολύ άσχημα ο άνθρωπος .
Η ηδονή λοιπόν αυτή που αναφέρθηκε από τον Επίκουρο να ακολουθεί τον πόνο είναι ένα ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ καθώς η ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ο Θεός με την θνητότητα όρισε τόσο τον σωματικό όσο και σον ψυχικό πόνο ως βιώματα της ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΘΕΟΥ για να γνωρίζουν οι ανυπάκουοι κατά την ημέρα της σωτηρίας πόσο σκληρός μπορεί να γίνει και πάλι αν χρειαστεί ο Θεός. Αυτό γιατί ΘΕΛΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ η οποία θα είναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και σε αυτήν θα οδηγηθούν ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ πολλοί από τους σημερινούς σκληρόκαρδους καθώς ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ και όπως περιγράφεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κεφ.ε(9-30). Το απόσπασμα αυτό του Ευαγγελίου δείχνει ΠΟΣΟ ΑΝΟΗΤΟΙ είναι όσοι πιστεύουν ότι οι αλλόθρησκοι δεν θα σωθούν, όταν προς της έλευσης του Κυρίου υπήρχαν ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ που δεν είχαν ακούσει και δεν είχαν πιστέψει στον Λόγο του Θεού. ΑΛΙΜΟΝΟ αν ο Θεός που ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ήταν τόσο άδικος.
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Επίκουρος (Η σημασία της επιστολής προς Μενοικέα)
Σήμερα και συνεχίζοντας μία προσπάθεια που μοιάζει να είναι ουτοπική, αναφέρομαι φυσικά στον καθαρισμό της φιλοσοφίας του Επίκουρου, θα αναφερθώ ΚΥΡΙΩΣ στην Επιστολή προς Μενοικέα η οποία είναι ουσιαστικά αυτή που μας πληροφορεί για τις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την φιλοσοφία του φιλόσοφου που μελετούμε σχετικά με την ψυχή.
Θα αναφερθώ λοιπόν σήμερα στις επιθυμίες και όπως τις διδάχθηκε ο Επίκουρος από τον Πάμφιλο, καθώς έχουμε ταύτιση φιλοσοφίας με τον Πλάτωνα του οποίου μαθητής ήταν ο διδάσκαλος του Επίκουρου. Ο Επίκουρος λοιπόν διαχωρίζει τις επιθυμίες σε φυσικές και μάταιες ή διαφορετικά σε αναγκαίες και φυσικές. Τις αναγκαίες λοιπόν επίσης τις διαχωρίζει σε επιθυμίες ευδαιμονίας, ευεξίας του σώματος ή συνολικά αναγκαίες για την ίδια την ζωή.
Ο διαχωρισμός λοιπόν αυτός γίνεται από τον Επίκουρο γιατί θέλει στην συνέχεια να δείξει στον Μενοικέα την ανάγκη πορείας προς την ανιδιοτέλεια με την χρήση του ορισμού των επιθυμιών από τις οποίες ΠΡΕΠΕΙ να απαγκιστρωθεί ο άνθρωπος για να φτάσει στην ηδονή. Εδώ είναι που οι σημερινοί καθηγητές αδυνατούν να καταλάβουν το εξής απλό. Ο απαγκιστρωμένος άνθρωπος από τις επιθυμίες είναι ΜΟΝΟ Ο ΗΡΕΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αν κάποιος φτάνει στην ηδονή διαμέσω του ελέγχου των επιθυμιών τότε ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ότι ο Επίκουρος θεωρούσε υπέρτατη των ηδονών την ψυχική γαλήνη.
Με την αναφορά μου αυτή λοιπόν θέλω να τονίσω ότι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΛΕΤΑ σε βάθος αυτό που πραγματικά λέει ο φιλόσοφος, αλλά επιλέγουν να ασπαστούν την πρώτη άποψη ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν εντρυφήσει ΚΑΘΟΛΟΥ σε θέματα αυτοελέγχου και έτσι ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΙ για να εξηγήσουν την σχετική φιλοσοφία. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους φαφλατάδες σημερινούς καθηγητές που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ να μελετήσουν καθηγητές του παρελθόντος όντας οι ίδιοι άθεοι και ΜΕ ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ το ένθεο της κατάστασης των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ όπως αυτοί που συντελούσαν την ένωση φιλολόγων Πλάτων πριν από το 1970. Ποιος και με ποιο δικαίωμα λοιπόν καταργεί μελέτες που συνδυάζουν με απίστευτη τελειότητα γραφές ΚΑΘΑΡΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ οδηγώντας τον μελετητή με μία φιλοσοφία που άπτεται ΠΛΗΡΟΥΣ λογικής σε αντίθεση με τους σύγχρονους οι οποίο παρουσιάζουν τα θέματα διφορούμενα ή και τριφορούμενα ή και σκουπιδοφορούμενα στην προσπάθειά τους να πείσουν για την κατάσταση αθεΐας στην οποία βρίσκονται και δεν μπορούν να στηρίξουν ΠΟΤΕ και όταν αρχίσει ο συζητητής τους να εισάγει τις βασικές αρχές της συμπαντικής φιλοσοφίας όπως είναι η αρχή διατήρησης της ύλης και της ενέργειας καιη ΑΠΑΡΧΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝΘΕΩΝ φιλοσοφιών η οποία μας σώζεται από τον λόγο του Στησίμαχου τον οποίο λόγο αναφέρει ο Πλάτωνας στον διάλογο «Φαίδρος».
Συνεχίζοντας λοιπόν ο Επίκουρος στην επιστολή προς Μενοικέα καταλήγει στην αναφορά του η οποία ορίζει την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ειμαρμένη (μοίρα) και παρουσιάζει κάτι το οποίο ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ πίστης στον ΕΝΑ ΘΕΟ καθώς σε ενικό πρόσωπο και πάλι αναφέρει ότι ο θεός ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΑ. Είναι η φράση που όλοι ξέρουμε και αναφέρει την σοφία Θεού ως δημιουργού.
Η αναφορά του Επίκουρου σε θεούς δείχνει στην αρχή της επιστολής ότι οι γνώμες των πολλών για τους θεούς δεν είναι προλήψεις αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ και διευκρινίζει ότι αναφέρεται στην προξένηση των καλών και των κακών από τους Θεούς. Εδώ φυσικά κάποιος που μελέτησε σωστά τον Φαίδρο κατανοεί ότι πρόκειται για διδασκαλία του Σωκράτη η οποία αφορούσε τον Θεό ως ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ όπως και εδώ ο Επίκουρος διαχωρίζει ομοίως το 12θεο ή καλύτερα το πολυθεΐκό στοιχείο από τον ΕΝΑ ΘΕΟ καθώς χρησιμοποιεί άλλες φορές τον ενικό και άλλες φορές τον πληθυντικό. ΟΙ αναφορές στον ενικό αφορούν ΠΑΝΤΑ την διδασκαλία Θεού ως ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ενώ οι αναφορές σε θεούς δείχνουν τις ατέλειες πίστης που προάγονται. Φυσικά στα συμπεράσματα αυτά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ που καταλήγω μελετώντας Επίκουρο και Πλάτωνα, καθώς διαφαίνεται ότι πληθώρα φιλοσόφων βάδισε σε όμοια πορεία με κορύφωση τον Επίκτητο αλλά και αργότερα πληθώρα Νεοπλατωνικών φιλοσόφων οι οποίοι είναι γνωστοί μάρτυρες του Χριστιανισμού.
Θα ακολουθήσει μία ακόμη δημοσίευση αναφερόμενη στον Επίκουρο στην οποία δεν θα δώσω ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΠΟΜΠΗ σε αρχαίο κείμενο γιατί θα είναι σύμπτυξη σύγχρονης ψυχολογίας με τις αναφορές περί ψυχής του Επίκουρου οι οποίες είναι διάσπαρτες σε κείμενα ΑΛΛΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ και δεν αποτελούν μία ενιαία γραφή. Απλά αυτές δείχνουν μία σοφία η οποία είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ για την εποχή του Επίκουρου, δείγμα ότι ο Θεός εξηγούσε από αρχαιοτάτων χρόνων σε άγιους της Παλαιάς Διαθήκης πολλά περί του τρόπου που λειτουργεί η ψυχή και γενικά το σύμπαν. Αυτό φαίνεται γιατί πολύ απλά οι αρχαίοι είχαν γνώσεις σύμπαντος οι οποίες ακόμη δεν έγιναν αποδεκτές από μερικούς επιστήμονες αν και τα πειράματα που έχουν τελεστεί έχουν δείξει την αλήθεια των σχετικών λόγων. Συχνά ο φανατισμός τους προς την ένθεη κατάσταση είναι αυτός που τους τυφλώνει και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα ψεύδη.
Θα αναφερθώ λοιπόν σήμερα στις επιθυμίες και όπως τις διδάχθηκε ο Επίκουρος από τον Πάμφιλο, καθώς έχουμε ταύτιση φιλοσοφίας με τον Πλάτωνα του οποίου μαθητής ήταν ο διδάσκαλος του Επίκουρου. Ο Επίκουρος λοιπόν διαχωρίζει τις επιθυμίες σε φυσικές και μάταιες ή διαφορετικά σε αναγκαίες και φυσικές. Τις αναγκαίες λοιπόν επίσης τις διαχωρίζει σε επιθυμίες ευδαιμονίας, ευεξίας του σώματος ή συνολικά αναγκαίες για την ίδια την ζωή.
Ο διαχωρισμός λοιπόν αυτός γίνεται από τον Επίκουρο γιατί θέλει στην συνέχεια να δείξει στον Μενοικέα την ανάγκη πορείας προς την ανιδιοτέλεια με την χρήση του ορισμού των επιθυμιών από τις οποίες ΠΡΕΠΕΙ να απαγκιστρωθεί ο άνθρωπος για να φτάσει στην ηδονή. Εδώ είναι που οι σημερινοί καθηγητές αδυνατούν να καταλάβουν το εξής απλό. Ο απαγκιστρωμένος άνθρωπος από τις επιθυμίες είναι ΜΟΝΟ Ο ΗΡΕΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αν κάποιος φτάνει στην ηδονή διαμέσω του ελέγχου των επιθυμιών τότε ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ότι ο Επίκουρος θεωρούσε υπέρτατη των ηδονών την ψυχική γαλήνη.
Με την αναφορά μου αυτή λοιπόν θέλω να τονίσω ότι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΛΕΤΑ σε βάθος αυτό που πραγματικά λέει ο φιλόσοφος, αλλά επιλέγουν να ασπαστούν την πρώτη άποψη ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν εντρυφήσει ΚΑΘΟΛΟΥ σε θέματα αυτοελέγχου και έτσι ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΙ για να εξηγήσουν την σχετική φιλοσοφία. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους φαφλατάδες σημερινούς καθηγητές που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ να μελετήσουν καθηγητές του παρελθόντος όντας οι ίδιοι άθεοι και ΜΕ ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ το ένθεο της κατάστασης των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ όπως αυτοί που συντελούσαν την ένωση φιλολόγων Πλάτων πριν από το 1970. Ποιος και με ποιο δικαίωμα λοιπόν καταργεί μελέτες που συνδυάζουν με απίστευτη τελειότητα γραφές ΚΑΘΑΡΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ οδηγώντας τον μελετητή με μία φιλοσοφία που άπτεται ΠΛΗΡΟΥΣ λογικής σε αντίθεση με τους σύγχρονους οι οποίο παρουσιάζουν τα θέματα διφορούμενα ή και τριφορούμενα ή και σκουπιδοφορούμενα στην προσπάθειά τους να πείσουν για την κατάσταση αθεΐας στην οποία βρίσκονται και δεν μπορούν να στηρίξουν ΠΟΤΕ και όταν αρχίσει ο συζητητής τους να εισάγει τις βασικές αρχές της συμπαντικής φιλοσοφίας όπως είναι η αρχή διατήρησης της ύλης και της ενέργειας καιη ΑΠΑΡΧΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝΘΕΩΝ φιλοσοφιών η οποία μας σώζεται από τον λόγο του Στησίμαχου τον οποίο λόγο αναφέρει ο Πλάτωνας στον διάλογο «Φαίδρος».
Συνεχίζοντας λοιπόν ο Επίκουρος στην επιστολή προς Μενοικέα καταλήγει στην αναφορά του η οποία ορίζει την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ειμαρμένη (μοίρα) και παρουσιάζει κάτι το οποίο ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ πίστης στον ΕΝΑ ΘΕΟ καθώς σε ενικό πρόσωπο και πάλι αναφέρει ότι ο θεός ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΑ. Είναι η φράση που όλοι ξέρουμε και αναφέρει την σοφία Θεού ως δημιουργού.
Η αναφορά του Επίκουρου σε θεούς δείχνει στην αρχή της επιστολής ότι οι γνώμες των πολλών για τους θεούς δεν είναι προλήψεις αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ και διευκρινίζει ότι αναφέρεται στην προξένηση των καλών και των κακών από τους Θεούς. Εδώ φυσικά κάποιος που μελέτησε σωστά τον Φαίδρο κατανοεί ότι πρόκειται για διδασκαλία του Σωκράτη η οποία αφορούσε τον Θεό ως ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ όπως και εδώ ο Επίκουρος διαχωρίζει ομοίως το 12θεο ή καλύτερα το πολυθεΐκό στοιχείο από τον ΕΝΑ ΘΕΟ καθώς χρησιμοποιεί άλλες φορές τον ενικό και άλλες φορές τον πληθυντικό. ΟΙ αναφορές στον ενικό αφορούν ΠΑΝΤΑ την διδασκαλία Θεού ως ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ενώ οι αναφορές σε θεούς δείχνουν τις ατέλειες πίστης που προάγονται. Φυσικά στα συμπεράσματα αυτά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ που καταλήγω μελετώντας Επίκουρο και Πλάτωνα, καθώς διαφαίνεται ότι πληθώρα φιλοσόφων βάδισε σε όμοια πορεία με κορύφωση τον Επίκτητο αλλά και αργότερα πληθώρα Νεοπλατωνικών φιλοσόφων οι οποίοι είναι γνωστοί μάρτυρες του Χριστιανισμού.
Θα ακολουθήσει μία ακόμη δημοσίευση αναφερόμενη στον Επίκουρο στην οποία δεν θα δώσω ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΠΟΜΠΗ σε αρχαίο κείμενο γιατί θα είναι σύμπτυξη σύγχρονης ψυχολογίας με τις αναφορές περί ψυχής του Επίκουρου οι οποίες είναι διάσπαρτες σε κείμενα ΑΛΛΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ και δεν αποτελούν μία ενιαία γραφή. Απλά αυτές δείχνουν μία σοφία η οποία είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ για την εποχή του Επίκουρου, δείγμα ότι ο Θεός εξηγούσε από αρχαιοτάτων χρόνων σε άγιους της Παλαιάς Διαθήκης πολλά περί του τρόπου που λειτουργεί η ψυχή και γενικά το σύμπαν. Αυτό φαίνεται γιατί πολύ απλά οι αρχαίοι είχαν γνώσεις σύμπαντος οι οποίες ακόμη δεν έγιναν αποδεκτές από μερικούς επιστήμονες αν και τα πειράματα που έχουν τελεστεί έχουν δείξει την αλήθεια των σχετικών λόγων. Συχνά ο φανατισμός τους προς την ένθεη κατάσταση είναι αυτός που τους τυφλώνει και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα ψεύδη.
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Αποδιδόμενες φράσεις στον Επίκουρο και ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ αυτών.
Θα προσπαθήσω να δώσω μία ώθηση ΚΑΘΑΡΟΥΣ νόησης της φιλοσοφίαας του Επίκουρου.
- Τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μη όντoς.
Η φράση αυτή είναι η απαρχή της συμπαντικής φιλοσοφίας. Μελετώντας την προέλευση ενός υλικού και την πρώτη ύλη από την οποία συντίθεται αυτό, φτάνει κανείς στην αφετηρία του υλικού η οποία είναι αδιανόητο να θεωρηθεί ως μη ύλη. Εδώ είναι για γέλια οι μηδενιστές καθώς θεωρούν ότι μπορεί η αρχή να είναι το μηδέν στην προέλευσης της ύλης ή της ζωής.
-Ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από θεία παρέμβαση
Είναι η αναφορά στην προέλευση του χάους, διαμάχη εξαιτίας της οποίας οδηγήθηκε ο Επίκουρος στους φιλοσόφους φτύνοντας τον Ναυσιφάνη τον οποίο ονόμαζε απατεώνα και τον στόλιζε με διάφορα «γλυκόλογα».
- Ακόμα και αν υπάρχουν θεοί, αυτοί δεν επιδρούν στον φυσικό κόσμο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ καθώς υπάρχει μεγάλο πλήθος αναφορών σε θεούς και Θεό καθώς διαχωρίζονται ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ο Ένας Θεός από τις υπόλοιπες θεότητες που είναι τα άλλα αθάνατα πλάσματα που δημιουργήθηκαν πριν τον άνθρωπο όπως οι Άγγελοι και άλλοι.
- Πρωταρχικά στοιχεία της ύλης δεν είναι στοιχεία που μπορούμε να αντιληφθούμε (φωτιά, αέρας, νερό κτλ), αλλά μικρά αδιαίρετα άφθαρτα σωματίδια (τα άτομα).
Αναφορά στο άτομο ως πρώτη ύλη από την οποία δημιουργήθηκαν τα γνωστά σώματα. Ωα άτομο οι αρχαίοι ανέφεραν ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ το οποίο κάποτε θεωρήθηκε και ονομάστηκε ως άτομο το προϊόν διάσπασης του Μορίου γεγονός που δημιουργεί πληθώρα παρερμηνειών της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας.
- Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αισθητό αν δεν έχει υλική υπόσταση. Τίποτα δεν υπάρχει εκτός από τα άτομα και το κενό ανάμεσά τους.
ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αληθεύει και θα εξηγήσω τα σχετικά σε επόμενη δημοσίευση που αφορά τον τρόπο που γίνονται αντιληπτές οι αισθήσεις και οι ηδονές.
- Όλα τα σώματα είτε είναι άτομα, είτε προέρχονται από ένωση ατόμων.
Εξηγήθηκε ήδη παραπάνω.
- Το σύμπαν είναι άπειρο. Δεν βρισκόμαστε στο κέντρο του σύμπαντος, αλλά είμαστε ένας από τους αναρίθμητους κόσμους ενός αχανούς σύμπαντος.
Σύμπαν είναι το σύνολο των πάντων και είναι ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Κόσμοι είναι για τους αρχαίους οι υπόλοιποι πλανήτες.
- Τα άτομα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση μέσα στο κενό. Μπορούν να συνεχίσουν σε ευθεία, να συγκρουστούν, να αλλάξουν κατεύθυνση, να ενωθούν με άλλα άτομα στη δημιουργία σύνθετων σωμάτων.
ΠΛΗΡΗΣ συμπαντική φιλοσοφία η οποία ορίζει το σύμπαν ως ύλη και κενό. Άτομα και πάλι είναι τα μικρότερα σωματίδια.
- Οι κόσμοι και τα έμβια όντα δημιουργούνται από τυχαία γεγονότα λόγω της χαοτικής κίνησης των ατόμων
Παρερμηνεία της φράσης αυτή όρισε την πιθανότητα να προήλθε τυχαία η ζωή. Ο Επίκουρος εννοούσε την τυχαία προέλευση έμβιων όντων διαμέσω των διασταυρώσεων ίσως, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ είναι δυνατόν να θεώρησε ότι μπορεί να προήλθε ζωή από μία μη ζώσα αρχική ύλη. Για να υπάρχει αφετηρία ζωής ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει Ζωή ΖΩΣΑ ΑΕΙ από την οποία θα προέλθουν οι επόμενες.
- Αυτό που αποκαλούμε «ψυχή» είναι σωματική οντότητα με υλικά χαρακτηριστικά, και δεν συνεχίζει να υπάρχει μετά τον θάνατο.
Η φράση της μη ύπαρξης της ψυχής μετά θάνατον προστέθηκε από τον Ψευδοπλούταρχο γεγονός που επιβεβαιώνεται από την Επιστολή προς Ηρόδοτο και όπου ααναφέρεται η ΑΘΑΝΑΤΗ ΟΥΣΙΑ της ψυχής
- Η αίσθηση είναι αξιόπιστη, διότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κάτι άλλο πιο αξιόπιστο από αυτήν.
Είναι αναφορά απάντηση στους σοφιστές σε αναφορές περί ψευδαισθήσεων.
- Τα πάντα είναι δομημένα από άφθαρτα άτομα.
Είναι η αρχή διατήρησης της ενέργειας ΔΙΕΘΝΩΣ αναγνωρισμένη σήμερα ορισθείσα από άλλους φυσικούς αν και πρώτος την είχε διατυπώσει ο Αναξίμανδρος.
- Τα αντικείμενα γίνονται αντιληπτά σ`εμάς επειδή εκπέμπουν εικόνες διαμέσου του παρεμβαλλόμενου διαστήματος.
Ερμηνεία της όρασης με τρόπο σοφότατο καθώς η αντανάκλαση του φωτός το οποίο το έτος 2005 οριστικά ταυτοποιήθηκε ως ύλη, αποτελεί το υλικό το οποίο ο δέκτης που λέγεται μάτι, ορίζει το φαινόμενο της αίσθησης αυτής. Σε επόμενη δημοσίευση θα εξηγήσω τα περί αισθήσεων κατά τον Επίκουρο και θα προσθέσω ΝΕΕΣ γνώσεις σχετικά με την αντιληπτότητα των αισθήσεων συνδυασμένες με τα όσα είπε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αυτός φιλόσοφος
- Υπάρχουν άπειροι κόσμοι διαφορετικοί και όμοιοι με τον δικό μας στο αχανές σύμπαν.
Οι κόσμοι δεν είναι τίποτα άλλο από τους πλανήτες. Είναι φανερό ότι αν υπήρχε το καθαρό κείμενο θα γίνονται φανερό αυτό το γεγονός της αναφορά του λόγου του Επίκουρου αλλά και άλλων φιλοσόφων.
- Η φύση αυτού που αποκαλούμε «ψυχή» είναι εντέλει μια σωματική οντότητα, που δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο μας εφόσον διασπάται στα δομικά της στοιχεία (άτομα) τα οποία διασκορπίζονται.
Αποδίδεται στον Επίκουρο αλλά είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΨΕΥΔΕΣ ότι λέχθηκε από τον Επίκουρο καθώς στην Επιστολή «προς Ηρόδοτον» αποκαλεί ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους πιστεύουν στο άυλο. Στην ίδια επιστολή αναφέρεται το ΑΘΑΝΑΤΟ της ψυχής γεγονός το οποίο καθιστά ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους συνεχίζουν να αποδίδουν την φράση αυτή στον Επίκουρο
- Δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια, οι Κόσμοι δημιουργήθηκαν από την χαοτική μη κατευθυνόμενη κίνηση ατόμων.
ΨΕΥΔΕΣ επίσης ότι λέχθηκε από τον Επίκουρο. Στην ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΗ επιστολή προς Ηρόδοτο δεν συμπεριλαμβάνεται αυτή η φράση πλέον. Ο καθαρισμός έγινε από διεθνές πανεπιστήμιο και η φράση αυτή αποδόθηκε στον Ψευδοπλούταρχο που έζησε την εποχή της Υπατίας και όχι στον γνωστό φιλόσοφο Πλούταρχο.
- Οι Θεοί δεν επεμβαίνουν στον Κόσμο, δεν μας ανταμείβουν για τις λατρείες μας ούτε μας τιμωρούν για τις πράξεις μας, τους είμαστε αδιάφοροι. Το αντίθετο θα ήταν ασύμβατο με την ζωή αταραξίας και ευτυχίας που απολαμβάνουν. Γι' αυτούς είναι σαν να μην υπάρχουμε.
Αναφέρεται στα αποστατημένα πλάσματα τα οποία παρουσιάστηκαν ως θεοί. Ο Επίκουρος όταν αναφέρονταν σε αυτά τα ονόμαζε θεούς ενώ όταν αναφέρονταν στον ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ, τον ονόμαζε θεό. Στα κείμενά του δεν γίνεται σαφής διαχωρισμός αλλά είναι αυτονόητη η εκάστοτε αναφορά και εφόσον μπορεί ο μελετητής να εισέλθει στο πνεύμα του λόγου του Επίκουρου.
-Είναι αδύνατο να ζήσεις ηδονικά, αν η ζωή σου δεν έχει φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη` κι είναι αδύνατο να`χει η ζωή σου ομορφιά, δικαιοσύνη και φρόνηση, αν δεν έχει και χαρά. Όποιος δεν τα διαθέτει αυτά δεν μπορεί να ζει ευτυχισμένα
Είναι αναφορά στην υπέρτατη των ηδονών και όπως ό Επίκουρος την ψυχική ηρεμία.
-Το να αρκείται κανείς σ`αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό: όχι για να αρκούμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν λείπουν τα πολλά, με την γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν ανάγκη ...; μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπροστά στα παιχνίδια της τύχης.
Η αναφορά στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ της ειμαρμένης και όπως πίστευε ο Επίκουρος οδηγεί ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΝΟΗΣΗ την φράση η οποία τεκμηριώνει ΠΛΗΡΩΣ την αποστροφή προς τις υλικές απολαύσεις. Αυτό το αναφέρω γιατί ο Επίκουρος κατηγορήθηκε ως υλιστής κάτι το οποίο ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ μετά την ανάγνωση της φράσης αυτής.
-«Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος" και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον.»
Μετάφραση: Ο θεός δεν είναι για φόβο, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία και το καλό εύκολα αποκτιέται, το δε κακό αντέχεται.
Θα βρείτε την μετάφραση με παρενθέσεις σοφιστών τις οποίες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΓΝΟΗΣΕΤΕ. Εξηγώ τι εννοούσε ο Φιλόδημος, φράση την οποία αναμεταφέρει ο εξαιρετικός φιλόσοφος αυτός, καθώς είναι ρήση του Επίκουρου. Εξηγώ λοιπόν:
Ο Θεός είναι αγάπη και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία γιατί η ψυχή ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ αλλά και γιατί ...
-Το πιο φοβερό από τα κακά, ο θάνατος, δεν είναι τίποτε για εμάς - στον βαθμό που όσο υπάρχουμε, δεν είναι παρών" κι όταν πάλι είναι παρών εκείνος, τότε δεν υπάρχουμε εμείς. Άρα ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους - εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια.
... και έτσι δεν χρειάζεται να εξηγήσω για την αφοβία του θανάτου την οποία διδάχθηκαν ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ στα πλαίσια της ανδρεία και όχι μόνο.
Για όσους αναζητούν ΚΑΘΑΡΕΣ φράσεις του Επίκουρου που είναι διδασκαλίες αρετών υπάρχει η παρακάτω σελίδα: http://www.mousa.gr/html/epikouros.html
- Τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μη όντoς.
Η φράση αυτή είναι η απαρχή της συμπαντικής φιλοσοφίας. Μελετώντας την προέλευση ενός υλικού και την πρώτη ύλη από την οποία συντίθεται αυτό, φτάνει κανείς στην αφετηρία του υλικού η οποία είναι αδιανόητο να θεωρηθεί ως μη ύλη. Εδώ είναι για γέλια οι μηδενιστές καθώς θεωρούν ότι μπορεί η αρχή να είναι το μηδέν στην προέλευσης της ύλης ή της ζωής.
-Ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από θεία παρέμβαση
Είναι η αναφορά στην προέλευση του χάους, διαμάχη εξαιτίας της οποίας οδηγήθηκε ο Επίκουρος στους φιλοσόφους φτύνοντας τον Ναυσιφάνη τον οποίο ονόμαζε απατεώνα και τον στόλιζε με διάφορα «γλυκόλογα».
- Ακόμα και αν υπάρχουν θεοί, αυτοί δεν επιδρούν στον φυσικό κόσμο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ καθώς υπάρχει μεγάλο πλήθος αναφορών σε θεούς και Θεό καθώς διαχωρίζονται ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ο Ένας Θεός από τις υπόλοιπες θεότητες που είναι τα άλλα αθάνατα πλάσματα που δημιουργήθηκαν πριν τον άνθρωπο όπως οι Άγγελοι και άλλοι.
- Πρωταρχικά στοιχεία της ύλης δεν είναι στοιχεία που μπορούμε να αντιληφθούμε (φωτιά, αέρας, νερό κτλ), αλλά μικρά αδιαίρετα άφθαρτα σωματίδια (τα άτομα).
Αναφορά στο άτομο ως πρώτη ύλη από την οποία δημιουργήθηκαν τα γνωστά σώματα. Ωα άτομο οι αρχαίοι ανέφεραν ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ το οποίο κάποτε θεωρήθηκε και ονομάστηκε ως άτομο το προϊόν διάσπασης του Μορίου γεγονός που δημιουργεί πληθώρα παρερμηνειών της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας.
- Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αισθητό αν δεν έχει υλική υπόσταση. Τίποτα δεν υπάρχει εκτός από τα άτομα και το κενό ανάμεσά τους.
ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αληθεύει και θα εξηγήσω τα σχετικά σε επόμενη δημοσίευση που αφορά τον τρόπο που γίνονται αντιληπτές οι αισθήσεις και οι ηδονές.
- Όλα τα σώματα είτε είναι άτομα, είτε προέρχονται από ένωση ατόμων.
Εξηγήθηκε ήδη παραπάνω.
- Το σύμπαν είναι άπειρο. Δεν βρισκόμαστε στο κέντρο του σύμπαντος, αλλά είμαστε ένας από τους αναρίθμητους κόσμους ενός αχανούς σύμπαντος.
Σύμπαν είναι το σύνολο των πάντων και είναι ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Κόσμοι είναι για τους αρχαίους οι υπόλοιποι πλανήτες.
- Τα άτομα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση μέσα στο κενό. Μπορούν να συνεχίσουν σε ευθεία, να συγκρουστούν, να αλλάξουν κατεύθυνση, να ενωθούν με άλλα άτομα στη δημιουργία σύνθετων σωμάτων.
ΠΛΗΡΗΣ συμπαντική φιλοσοφία η οποία ορίζει το σύμπαν ως ύλη και κενό. Άτομα και πάλι είναι τα μικρότερα σωματίδια.
- Οι κόσμοι και τα έμβια όντα δημιουργούνται από τυχαία γεγονότα λόγω της χαοτικής κίνησης των ατόμων
Παρερμηνεία της φράσης αυτή όρισε την πιθανότητα να προήλθε τυχαία η ζωή. Ο Επίκουρος εννοούσε την τυχαία προέλευση έμβιων όντων διαμέσω των διασταυρώσεων ίσως, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ είναι δυνατόν να θεώρησε ότι μπορεί να προήλθε ζωή από μία μη ζώσα αρχική ύλη. Για να υπάρχει αφετηρία ζωής ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει Ζωή ΖΩΣΑ ΑΕΙ από την οποία θα προέλθουν οι επόμενες.
- Αυτό που αποκαλούμε «ψυχή» είναι σωματική οντότητα με υλικά χαρακτηριστικά, και δεν συνεχίζει να υπάρχει μετά τον θάνατο.
Η φράση της μη ύπαρξης της ψυχής μετά θάνατον προστέθηκε από τον Ψευδοπλούταρχο γεγονός που επιβεβαιώνεται από την Επιστολή προς Ηρόδοτο και όπου ααναφέρεται η ΑΘΑΝΑΤΗ ΟΥΣΙΑ της ψυχής
- Η αίσθηση είναι αξιόπιστη, διότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κάτι άλλο πιο αξιόπιστο από αυτήν.
Είναι αναφορά απάντηση στους σοφιστές σε αναφορές περί ψευδαισθήσεων.
- Τα πάντα είναι δομημένα από άφθαρτα άτομα.
Είναι η αρχή διατήρησης της ενέργειας ΔΙΕΘΝΩΣ αναγνωρισμένη σήμερα ορισθείσα από άλλους φυσικούς αν και πρώτος την είχε διατυπώσει ο Αναξίμανδρος.
- Τα αντικείμενα γίνονται αντιληπτά σ`εμάς επειδή εκπέμπουν εικόνες διαμέσου του παρεμβαλλόμενου διαστήματος.
Ερμηνεία της όρασης με τρόπο σοφότατο καθώς η αντανάκλαση του φωτός το οποίο το έτος 2005 οριστικά ταυτοποιήθηκε ως ύλη, αποτελεί το υλικό το οποίο ο δέκτης που λέγεται μάτι, ορίζει το φαινόμενο της αίσθησης αυτής. Σε επόμενη δημοσίευση θα εξηγήσω τα περί αισθήσεων κατά τον Επίκουρο και θα προσθέσω ΝΕΕΣ γνώσεις σχετικά με την αντιληπτότητα των αισθήσεων συνδυασμένες με τα όσα είπε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αυτός φιλόσοφος
- Υπάρχουν άπειροι κόσμοι διαφορετικοί και όμοιοι με τον δικό μας στο αχανές σύμπαν.
Οι κόσμοι δεν είναι τίποτα άλλο από τους πλανήτες. Είναι φανερό ότι αν υπήρχε το καθαρό κείμενο θα γίνονται φανερό αυτό το γεγονός της αναφορά του λόγου του Επίκουρου αλλά και άλλων φιλοσόφων.
- Η φύση αυτού που αποκαλούμε «ψυχή» είναι εντέλει μια σωματική οντότητα, που δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο μας εφόσον διασπάται στα δομικά της στοιχεία (άτομα) τα οποία διασκορπίζονται.
Αποδίδεται στον Επίκουρο αλλά είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΨΕΥΔΕΣ ότι λέχθηκε από τον Επίκουρο καθώς στην Επιστολή «προς Ηρόδοτον» αποκαλεί ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους πιστεύουν στο άυλο. Στην ίδια επιστολή αναφέρεται το ΑΘΑΝΑΤΟ της ψυχής γεγονός το οποίο καθιστά ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους συνεχίζουν να αποδίδουν την φράση αυτή στον Επίκουρο
- Δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια, οι Κόσμοι δημιουργήθηκαν από την χαοτική μη κατευθυνόμενη κίνηση ατόμων.
ΨΕΥΔΕΣ επίσης ότι λέχθηκε από τον Επίκουρο. Στην ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΗ επιστολή προς Ηρόδοτο δεν συμπεριλαμβάνεται αυτή η φράση πλέον. Ο καθαρισμός έγινε από διεθνές πανεπιστήμιο και η φράση αυτή αποδόθηκε στον Ψευδοπλούταρχο που έζησε την εποχή της Υπατίας και όχι στον γνωστό φιλόσοφο Πλούταρχο.
- Οι Θεοί δεν επεμβαίνουν στον Κόσμο, δεν μας ανταμείβουν για τις λατρείες μας ούτε μας τιμωρούν για τις πράξεις μας, τους είμαστε αδιάφοροι. Το αντίθετο θα ήταν ασύμβατο με την ζωή αταραξίας και ευτυχίας που απολαμβάνουν. Γι' αυτούς είναι σαν να μην υπάρχουμε.
Αναφέρεται στα αποστατημένα πλάσματα τα οποία παρουσιάστηκαν ως θεοί. Ο Επίκουρος όταν αναφέρονταν σε αυτά τα ονόμαζε θεούς ενώ όταν αναφέρονταν στον ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ, τον ονόμαζε θεό. Στα κείμενά του δεν γίνεται σαφής διαχωρισμός αλλά είναι αυτονόητη η εκάστοτε αναφορά και εφόσον μπορεί ο μελετητής να εισέλθει στο πνεύμα του λόγου του Επίκουρου.
-Είναι αδύνατο να ζήσεις ηδονικά, αν η ζωή σου δεν έχει φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη` κι είναι αδύνατο να`χει η ζωή σου ομορφιά, δικαιοσύνη και φρόνηση, αν δεν έχει και χαρά. Όποιος δεν τα διαθέτει αυτά δεν μπορεί να ζει ευτυχισμένα
Είναι αναφορά στην υπέρτατη των ηδονών και όπως ό Επίκουρος την ψυχική ηρεμία.
-Το να αρκείται κανείς σ`αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό: όχι για να αρκούμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν λείπουν τα πολλά, με την γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν ανάγκη ...; μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπροστά στα παιχνίδια της τύχης.
Η αναφορά στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ της ειμαρμένης και όπως πίστευε ο Επίκουρος οδηγεί ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΝΟΗΣΗ την φράση η οποία τεκμηριώνει ΠΛΗΡΩΣ την αποστροφή προς τις υλικές απολαύσεις. Αυτό το αναφέρω γιατί ο Επίκουρος κατηγορήθηκε ως υλιστής κάτι το οποίο ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ μετά την ανάγνωση της φράσης αυτής.
-«Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος" και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον.»
Μετάφραση: Ο θεός δεν είναι για φόβο, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία και το καλό εύκολα αποκτιέται, το δε κακό αντέχεται.
Θα βρείτε την μετάφραση με παρενθέσεις σοφιστών τις οποίες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΓΝΟΗΣΕΤΕ. Εξηγώ τι εννοούσε ο Φιλόδημος, φράση την οποία αναμεταφέρει ο εξαιρετικός φιλόσοφος αυτός, καθώς είναι ρήση του Επίκουρου. Εξηγώ λοιπόν:
Ο Θεός είναι αγάπη και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία γιατί η ψυχή ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ αλλά και γιατί ...
-Το πιο φοβερό από τα κακά, ο θάνατος, δεν είναι τίποτε για εμάς - στον βαθμό που όσο υπάρχουμε, δεν είναι παρών" κι όταν πάλι είναι παρών εκείνος, τότε δεν υπάρχουμε εμείς. Άρα ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους - εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια.
... και έτσι δεν χρειάζεται να εξηγήσω για την αφοβία του θανάτου την οποία διδάχθηκαν ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ στα πλαίσια της ανδρεία και όχι μόνο.
Για όσους αναζητούν ΚΑΘΑΡΕΣ φράσεις του Επίκουρου που είναι διδασκαλίες αρετών υπάρχει η παρακάτω σελίδα: http://www.mousa.gr/html/epikouros.html
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Επίκουρος (αυτοέλεγχος)
Ο αυτοτέλεγχος κατά τον Επίκουρο διαπιστώνει κανείς ότι επιτυγχάνεται αρχικά με την επιλογή της λιτής διατροφής και της αυτάρκειας.
Μήπως το γεγονός αυτό σας θυμίζει κάτι από νηστεία;;;
Μήπως το γεγονός αυτό σας θυμίζει την γαστριμαργεία της Κλίμακος η οποία κλίμακα επίσης διδάχθηκε ΟΜΟΙΩΣ στην αρχαία Ελλάδα;;;
Στην συνέχεια ο Επίκουρος δίδαξε την αποστροφή προς ΟΛΕΣ τις σαρκικές ηδονές και τέλος δίδαξε όσο ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ στην αρχαιότητα την ανιδιοτέλεια ως πηγή ηρεμίας την οποία ονόμαζε ως ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ.
Η αποστροφή προς τις ηδονές τελειοποιεί την νίκη στο στάδιο της γαστριμαργείας και η ανιδιοτέλεια ορίζει την απάλειψη ΟΛΩΝ των χαρακτηριστικών που προάγονται του εγωισμού και της αλαζονείας. Αν απαλειφθούν λοιπόν αυτά τα μιαρά χαρακτηριστικά τότε ο φιλόσοφος αποκτά την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ της αγνοίας του και συνεχίζει με βαθιά ταπείνωση την αναζήτηση της γνώσης κατά πως δίδαξε ο Σωκράτης και ο διδάσκαλος του Επίκουρου Πάμφιλος επίσης. Η εσώτερη ταπείνωση οδηγεί τελικά στην απάθεια και όπου ο πόνος παύει να έχει αξία. Θα επεκταθώ περισσότερο στην επόμενη δημοσίευση και όπου θα αναφέρω ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ στοιχεία τη διδασκαλίας περί ψυχής του Επίκουρου τα οποία πολύ σπάνια βρίσκει κάποιος σε βιβλία.
Στον Πάμφιλο ο Επίκουρος έφτασε όταν έφυγε με αποστροφή προς τους σοφιστές από την Σάμο και ΕΙΔΙΚΑ προς τον Ναυσιφάνη τον οποίο ορισμένοι ονομάζουν φιλόσοφο αν και ο ίδιος αναφέρεται ότι προέτρεψε τον Επίκουρο να αναζητήσει την αλήθεια περί της προέλευσης του χάους στους φιλοσόφους, καθώς δίδαξε ότι αυτό δημουργήθηκε αρχικά, γεγονός που οδηγεί στην μηδενιστική φιλοσοφία, κάτι το οποίο είναι γνωστό από τις πηγές οι οποίες αποδίδουν οτιδήποτε γνωστό για τον Επίκουρο. Μετά τον Πάμφιλο και πριν επιστρέψει και πάλι σε αυτόν και μέχρι να ιδρύσει τον Κήπο του ο Επίκουρος φοίτησε στην Δημοκρίτειο σχολή στην οποία τελειοποίησε τις γνώσεις του περί συμπαντικής φιλοσοφίας κάτι που διαφαίνεται από ελάχιστα σημεία των επιστολών του σώζονται, αλλά και από κάποιες αναφορές του Διογένη του Λαέρτιου.
Πως γίνεται λοιπόν ο Επίκουρος να είναι λάτρης των σαρκικών ηδονών κατά των Αιλιανό και να βρίσκουμε γραφές που αναφέρουν ότι ονόμαζε πόρνο κλπ τον Ναυσιφάνη τον οποίο παραδόξως μερικά σύγχρονα σοφιστάκια θεωρούν βασικό διδάσκαλο του Επίκουρου όπως παρουσιάζουν και τον Λεύκιππο να είναι δάσκαλος αυτού, αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ του Επίκουρου η οποία λέει ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ με το όνομα αυτό. Αυτά περί των διδασκάλων του Επίκουρου τα οποία αποσπάσματα που αναφέρω βρίσκει κανείς στο βιβλίο- αφιέρωμα των εκδόσεων Ζήτρος για τον Επίκουρο το οποίο συγκέντρωσε κάθε γνωστή αλήθεια και ψεύδη τα οποία έχουν γραφεί για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ φιλόσοφο που ακούει στο όνομα Επίκουρος.
Πως γίνεται λοιπόν ο Επίκουρος να διδάσκει αποστροφή προς τις ηδονές και να αληθεύει ο Αιλιανός ο οποίος αναφέρεται στον Σουΐδα;
Κλείνοντας λοιπόν την αναφορά μου και χωρίς να θέλω να δώσω μασημένη τροφή και έτοιμο υλικό προς τους αντιγραφείς θα αναφέρω ότι η επιστολή προς Μενοικέα είναι ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΕΙΑ διδασκαλία αυτοελέγχου και περιλαμβάνει κάθε μου ΣΚΟΠΙΜΗ παράλειψη της διδασκαλίας αυτής και αυτό για να αφήσω χώρο να μελετήσουν και να αναπτυχθούν φοιτητές ή απλοί μαθητές οι οποίοι μπορεί να φτάσουν στην σελίδα μου. Έτσι και αφού μελετήσουν την Επιστολή προς Μενοικέα θα καταφέρουν να παρουσιάσουν κάποια αξιοπρεπή γραφή η οποία ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από έτοιμο υλικό.
Μήπως το γεγονός αυτό σας θυμίζει κάτι από νηστεία;;;
Μήπως το γεγονός αυτό σας θυμίζει την γαστριμαργεία της Κλίμακος η οποία κλίμακα επίσης διδάχθηκε ΟΜΟΙΩΣ στην αρχαία Ελλάδα;;;
Στην συνέχεια ο Επίκουρος δίδαξε την αποστροφή προς ΟΛΕΣ τις σαρκικές ηδονές και τέλος δίδαξε όσο ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ στην αρχαιότητα την ανιδιοτέλεια ως πηγή ηρεμίας την οποία ονόμαζε ως ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ.
Η αποστροφή προς τις ηδονές τελειοποιεί την νίκη στο στάδιο της γαστριμαργείας και η ανιδιοτέλεια ορίζει την απάλειψη ΟΛΩΝ των χαρακτηριστικών που προάγονται του εγωισμού και της αλαζονείας. Αν απαλειφθούν λοιπόν αυτά τα μιαρά χαρακτηριστικά τότε ο φιλόσοφος αποκτά την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ της αγνοίας του και συνεχίζει με βαθιά ταπείνωση την αναζήτηση της γνώσης κατά πως δίδαξε ο Σωκράτης και ο διδάσκαλος του Επίκουρου Πάμφιλος επίσης. Η εσώτερη ταπείνωση οδηγεί τελικά στην απάθεια και όπου ο πόνος παύει να έχει αξία. Θα επεκταθώ περισσότερο στην επόμενη δημοσίευση και όπου θα αναφέρω ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ στοιχεία τη διδασκαλίας περί ψυχής του Επίκουρου τα οποία πολύ σπάνια βρίσκει κάποιος σε βιβλία.
Στον Πάμφιλο ο Επίκουρος έφτασε όταν έφυγε με αποστροφή προς τους σοφιστές από την Σάμο και ΕΙΔΙΚΑ προς τον Ναυσιφάνη τον οποίο ορισμένοι ονομάζουν φιλόσοφο αν και ο ίδιος αναφέρεται ότι προέτρεψε τον Επίκουρο να αναζητήσει την αλήθεια περί της προέλευσης του χάους στους φιλοσόφους, καθώς δίδαξε ότι αυτό δημουργήθηκε αρχικά, γεγονός που οδηγεί στην μηδενιστική φιλοσοφία, κάτι το οποίο είναι γνωστό από τις πηγές οι οποίες αποδίδουν οτιδήποτε γνωστό για τον Επίκουρο. Μετά τον Πάμφιλο και πριν επιστρέψει και πάλι σε αυτόν και μέχρι να ιδρύσει τον Κήπο του ο Επίκουρος φοίτησε στην Δημοκρίτειο σχολή στην οποία τελειοποίησε τις γνώσεις του περί συμπαντικής φιλοσοφίας κάτι που διαφαίνεται από ελάχιστα σημεία των επιστολών του σώζονται, αλλά και από κάποιες αναφορές του Διογένη του Λαέρτιου.
Πως γίνεται λοιπόν ο Επίκουρος να είναι λάτρης των σαρκικών ηδονών κατά των Αιλιανό και να βρίσκουμε γραφές που αναφέρουν ότι ονόμαζε πόρνο κλπ τον Ναυσιφάνη τον οποίο παραδόξως μερικά σύγχρονα σοφιστάκια θεωρούν βασικό διδάσκαλο του Επίκουρου όπως παρουσιάζουν και τον Λεύκιππο να είναι δάσκαλος αυτού, αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ του Επίκουρου η οποία λέει ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ με το όνομα αυτό. Αυτά περί των διδασκάλων του Επίκουρου τα οποία αποσπάσματα που αναφέρω βρίσκει κανείς στο βιβλίο- αφιέρωμα των εκδόσεων Ζήτρος για τον Επίκουρο το οποίο συγκέντρωσε κάθε γνωστή αλήθεια και ψεύδη τα οποία έχουν γραφεί για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ φιλόσοφο που ακούει στο όνομα Επίκουρος.
Πως γίνεται λοιπόν ο Επίκουρος να διδάσκει αποστροφή προς τις ηδονές και να αληθεύει ο Αιλιανός ο οποίος αναφέρεται στον Σουΐδα;
Κλείνοντας λοιπόν την αναφορά μου και χωρίς να θέλω να δώσω μασημένη τροφή και έτοιμο υλικό προς τους αντιγραφείς θα αναφέρω ότι η επιστολή προς Μενοικέα είναι ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΕΙΑ διδασκαλία αυτοελέγχου και περιλαμβάνει κάθε μου ΣΚΟΠΙΜΗ παράλειψη της διδασκαλίας αυτής και αυτό για να αφήσω χώρο να μελετήσουν και να αναπτυχθούν φοιτητές ή απλοί μαθητές οι οποίοι μπορεί να φτάσουν στην σελίδα μου. Έτσι και αφού μελετήσουν την Επιστολή προς Μενοικέα θα καταφέρουν να παρουσιάσουν κάποια αξιοπρεπή γραφή η οποία ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από έτοιμο υλικό.
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Επίκουρος (εισαγωγή)
Φίλοι μου
Αν και δεν είμαι κάτοχος πτυχείου φιλοσοφίας, αν και δεν είμαι άξιος να φιλοσοφήσω επαρκώς τις έννοιες σε προφορικές συζητήσεις, αν και γνωρίζω ότι κανείς δεν θα πάρει στα σοβαρά τις εγγραφές μου, συνεχίζω και ελπίζω να προβληματίσω ορισμένους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ στοχαστές οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε βιβλιοθήκες και κριτική σκέψη, για να πράξουν κάτι το οποίο μοιάζει αδύνατο και αυτό είναι ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ της φιλοσοφίας του Επίκουρου από τις ανοησίες που έχουν λεχθεί για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ φιλόσοφο της αρχαιότητας.
Η βιογραφία του είναι σχεδόν γνωστή και παρουσιάζεται ελλειπώς ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ από την Βικιπαιδεία η οποία τον παρουσιάζει ως μαθητή του Ναυσιφάνη τον οποίο ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ και μάλιστα σε ηλικία 12ετών καθώς ίδρυσε από τότε ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΗ και όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αναφέρεται στο λεξικό του Σουΐδα. Η πρώτη σχολή υπήρξε στην Σάμο και αργότερα ίδρυσε τον γνωστό κήπο του και όπου ανδρώθηκε μία ΤΕΛΕΙΑ φιλοσοφία την οποία στρέβλωσαν πολλοί ΑΝΟΗΤΟΙ οι οποίοι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν γιατί η μονάδα είναι μόνη της και γιατί δεν έχει ποτέ της παρέα.
Από το λεξικό του Σουΐδα λοιπόν αρχίζει η πρώτη στρέβλωση καθώς εκεί βρίσκεται η ΑΝΟΗΤΗ θέση κάποιου Αιλιανού ο οποίος ΠΡΟΦΑΝΩΣ θέλωντας να ωθήσει προς τις ηδονές παρουσιάζει τον Επικουρο ως λάτρη των ηδονών, κάτι το οποίο θα διαφανεί σε επόμενες δημοσιεύσεις μου ότι ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ καθώς ο Επίκουρος μιλούσε για ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΗΔΟΝΕΣ και ανέλυσε τις ηδονές ΤΕΛΕΙΑ γεγονός το οποίο ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ κατάφεραν να αντιληφθούν μερικοί από τους οποίους έχουν αφήσει τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ που έγραψαν ως κληρονομιά στην Ένωση φιλολόγων Πλάτων και όπως διαπίστωσα σε κάποιες τυχαίες μελέτες μου.
Δεν θα αναφέρω τα ψεύδη του Αιλιανού λοιπόν καθώς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ να ανακατευτώ με τις κοπριές καθώς θεωρώ ότι είναι αδύνατο να μην λερωθώ από αυτές προσπαθώντας να τις καθαρίσω.
Θα μείνω μόνο στην αναφορά του Σέξτου του Εμπειρικού ο οποίος αναφέρει την ΑΠΑΡΧΗ της αιτίας που εγκατέλειψε τον Ναυσιφάνη καθώς αυτός δίδαξε (δεν αποδίδεται το γεγονός από τον Σουΐδα στον Ναυσιφάνη) ότι στην αρχή δημιουργήθηκε το χάος.
Ο Επίκουρος λοιπόν ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι η αρχή πάντων ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΗ κατάλαβε ότι ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ το χάος να δημιούργηκε και έτσι έφτυσε τον Ναυσιφάνη και έγινε αυτός διδάσκαλος στα 12 χρόνια του κατά πως αναφέρεται και απέκτησε τελικά την πρώτη δική του σχολή στα 32 του και όταν μάλλον πίστεψε ότι ανδρώθηκε φιλοσοφικά και αφού είχε φοιτήσει στην σχολή του Δημόκριτου και από όπου έλαβε τις βάσεις φιλοσοφίας τις οποίες αργότερα τελειοποίησε διδασκόμενος από τον Πάμφιλο ο οποίος ήταν από τους συνεχιστές του Πλάτωνα.
Είναι προφανές λοιπόν ότι γράφω με τον δικό μου τρόπο ορίζοντας μία μυθιστοριάζουσα γραφή η οποία έτσι ΠΟΤΕ ΤΗΣ δεν θα γίνει αποδεκτή για αντιγραφή από τους ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ νεοσοφιστές καθώς οι φιλόσοφοι φροντίζουν να νικήσουν από τα παιδικά τους χρόνια την οκνηρία.
... η συνέχεια το επόμενο και όπου θα υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ εκπλήξεις προς όσους γνωρίζουν στοιχεία για τον Επικουρο καθώς θα συμψηφίζω γραφές και ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΩ παραπομπές για αυτές καθώς θεωρώ ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ οι τεμπέληδες φοιτητές και δεν θα τους δώσω ΠΟΤΕ ΜΟΥ έτοιμο υλικό.
Αν και δεν είμαι κάτοχος πτυχείου φιλοσοφίας, αν και δεν είμαι άξιος να φιλοσοφήσω επαρκώς τις έννοιες σε προφορικές συζητήσεις, αν και γνωρίζω ότι κανείς δεν θα πάρει στα σοβαρά τις εγγραφές μου, συνεχίζω και ελπίζω να προβληματίσω ορισμένους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ στοχαστές οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε βιβλιοθήκες και κριτική σκέψη, για να πράξουν κάτι το οποίο μοιάζει αδύνατο και αυτό είναι ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ της φιλοσοφίας του Επίκουρου από τις ανοησίες που έχουν λεχθεί για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ φιλόσοφο της αρχαιότητας.
Η βιογραφία του είναι σχεδόν γνωστή και παρουσιάζεται ελλειπώς ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ από την Βικιπαιδεία η οποία τον παρουσιάζει ως μαθητή του Ναυσιφάνη τον οποίο ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ και μάλιστα σε ηλικία 12ετών καθώς ίδρυσε από τότε ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΗ και όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αναφέρεται στο λεξικό του Σουΐδα. Η πρώτη σχολή υπήρξε στην Σάμο και αργότερα ίδρυσε τον γνωστό κήπο του και όπου ανδρώθηκε μία ΤΕΛΕΙΑ φιλοσοφία την οποία στρέβλωσαν πολλοί ΑΝΟΗΤΟΙ οι οποίοι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν γιατί η μονάδα είναι μόνη της και γιατί δεν έχει ποτέ της παρέα.
Από το λεξικό του Σουΐδα λοιπόν αρχίζει η πρώτη στρέβλωση καθώς εκεί βρίσκεται η ΑΝΟΗΤΗ θέση κάποιου Αιλιανού ο οποίος ΠΡΟΦΑΝΩΣ θέλωντας να ωθήσει προς τις ηδονές παρουσιάζει τον Επικουρο ως λάτρη των ηδονών, κάτι το οποίο θα διαφανεί σε επόμενες δημοσιεύσεις μου ότι ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ καθώς ο Επίκουρος μιλούσε για ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΗΔΟΝΕΣ και ανέλυσε τις ηδονές ΤΕΛΕΙΑ γεγονός το οποίο ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ κατάφεραν να αντιληφθούν μερικοί από τους οποίους έχουν αφήσει τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ που έγραψαν ως κληρονομιά στην Ένωση φιλολόγων Πλάτων και όπως διαπίστωσα σε κάποιες τυχαίες μελέτες μου.
Δεν θα αναφέρω τα ψεύδη του Αιλιανού λοιπόν καθώς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ να ανακατευτώ με τις κοπριές καθώς θεωρώ ότι είναι αδύνατο να μην λερωθώ από αυτές προσπαθώντας να τις καθαρίσω.
Θα μείνω μόνο στην αναφορά του Σέξτου του Εμπειρικού ο οποίος αναφέρει την ΑΠΑΡΧΗ της αιτίας που εγκατέλειψε τον Ναυσιφάνη καθώς αυτός δίδαξε (δεν αποδίδεται το γεγονός από τον Σουΐδα στον Ναυσιφάνη) ότι στην αρχή δημιουργήθηκε το χάος.
Ο Επίκουρος λοιπόν ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι η αρχή πάντων ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΗ κατάλαβε ότι ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ το χάος να δημιούργηκε και έτσι έφτυσε τον Ναυσιφάνη και έγινε αυτός διδάσκαλος στα 12 χρόνια του κατά πως αναφέρεται και απέκτησε τελικά την πρώτη δική του σχολή στα 32 του και όταν μάλλον πίστεψε ότι ανδρώθηκε φιλοσοφικά και αφού είχε φοιτήσει στην σχολή του Δημόκριτου και από όπου έλαβε τις βάσεις φιλοσοφίας τις οποίες αργότερα τελειοποίησε διδασκόμενος από τον Πάμφιλο ο οποίος ήταν από τους συνεχιστές του Πλάτωνα.
Είναι προφανές λοιπόν ότι γράφω με τον δικό μου τρόπο ορίζοντας μία μυθιστοριάζουσα γραφή η οποία έτσι ΠΟΤΕ ΤΗΣ δεν θα γίνει αποδεκτή για αντιγραφή από τους ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ νεοσοφιστές καθώς οι φιλόσοφοι φροντίζουν να νικήσουν από τα παιδικά τους χρόνια την οκνηρία.
... η συνέχεια το επόμενο και όπου θα υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ εκπλήξεις προς όσους γνωρίζουν στοιχεία για τον Επικουρο καθώς θα συμψηφίζω γραφές και ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΩ παραπομπές για αυτές καθώς θεωρώ ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ οι τεμπέληδες φοιτητές και δεν θα τους δώσω ΠΟΤΕ ΜΟΥ έτοιμο υλικό.
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
Περί μηδενισμού και τεκμηρίωση ένθεης κατάστασης
(H Παρούσα είναι τμήμα από την ΝΕΑ μου πραγματεία που θα δημοσιευτεί σύντομα).
Μια που ανέφερα τους μηδενιστές οι οποίοι θεωρούν ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή, θα ήθελα να τους θέσω το εξής υπόψη τους:
Εφόσον προήλθε ζωή εκ του μηδενός και αφού ο πατέρας του πρώτου ανθρώπου ή της πρώτης μορφής ζωής είναι το μηδέν, τότε η ζωή είναι μηδέν, δηλαδή τίποτα και άρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ(άτοπο). Αφού υπάρχουν λοιπόν και αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει Θεός τότε το μηδέν γέννησε την πρώτη μορφή ζωής και άρα αυτοί είναι μηδενογέννητοι και αφού είναι μηδενογέννητοι άρα και οι ίδιοι είναι πλέον μηδενικά και αφού ο απόγονος του μηδενός δεν μπορεί παρά να είναι ένα άλλο μηδέν. Η αναφορά μου αυτή απευθύνεται και προς τους άθεους καθώς η κατάσταση κατά την οποία θεωρούν ανύπαρκτο τον Θεό, ορίζει και αυτούς μηδενογέννητους και άρα και αυτοί είναι ΟΛΟΚΛΗΡΑ μηδενικά με βάση την φιλοσοφία στην οποία αναπτύσσονται καθώς θεωρούν επίσης ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή.
Οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ πρέπει να διέπονται από μία αρχή δηλαδή μία αφετηρία. Έτσι και για να υπάρχει ζωή πρέπει εκ των πραγμάτων να υπάρχει μια μορφή ζωής η οποία είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗ ζώσα ΑΕΙ. Αν αυτή έχει δημιουργηθεί δηλαδή γεννηθεί, τότε προήλθε από το μηδέν και αφού από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί άρα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μην ήταν ζώσα αεί η πρώτη μορφή ζωής την οποία όσοι πιστεύουν σε ένθεη κατάσταση ονομάζουν Θεό ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που ΕΙΝΑΙ ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Με δεδομένο ότι ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφέρεται ο πατέρας ΠΑΝΤΩΝ, ακόμη και κάπου στα κρυφά τους κείμενα και εφόσον μας είπε ότι έπλασε τον άνθρωπο για να μην είναι μόνος(ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ υπάρχει αυτή η αναφορά) γίνεται φανερό ότι ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ήταν η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΡΧΗ και άρα είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ο ΕΝΑΣ και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν Προφητείες στον Βουδισμό και στην αρχαία Κίνα που αναφέρουν την έλευση του Κυρίου, του Υιού του Θεού και συχνά πυκνά βρίσκει κανείς μελετώντας ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφορές για τον Τριαδικό Θεό. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Αλήθεια ακολουθεί τον Υιό του Θεού και τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ Χριστιανισμό, η οποία είναι η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ καθώς αρχίζει με την δημιουργία των Αγγέλων και φτάνει στον θνητό άνθρωπο και στο τέλος του κόσμου διαμέσω των Προφητειών ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και όχι Αγίων ή ανθρώπου.
Μια που ανέφερα τους μηδενιστές οι οποίοι θεωρούν ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή, θα ήθελα να τους θέσω το εξής υπόψη τους:
Εφόσον προήλθε ζωή εκ του μηδενός και αφού ο πατέρας του πρώτου ανθρώπου ή της πρώτης μορφής ζωής είναι το μηδέν, τότε η ζωή είναι μηδέν, δηλαδή τίποτα και άρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ(άτοπο). Αφού υπάρχουν λοιπόν και αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει Θεός τότε το μηδέν γέννησε την πρώτη μορφή ζωής και άρα αυτοί είναι μηδενογέννητοι και αφού είναι μηδενογέννητοι άρα και οι ίδιοι είναι πλέον μηδενικά και αφού ο απόγονος του μηδενός δεν μπορεί παρά να είναι ένα άλλο μηδέν. Η αναφορά μου αυτή απευθύνεται και προς τους άθεους καθώς η κατάσταση κατά την οποία θεωρούν ανύπαρκτο τον Θεό, ορίζει και αυτούς μηδενογέννητους και άρα και αυτοί είναι ΟΛΟΚΛΗΡΑ μηδενικά με βάση την φιλοσοφία στην οποία αναπτύσσονται καθώς θεωρούν επίσης ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή.
Οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ πρέπει να διέπονται από μία αρχή δηλαδή μία αφετηρία. Έτσι και για να υπάρχει ζωή πρέπει εκ των πραγμάτων να υπάρχει μια μορφή ζωής η οποία είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗ ζώσα ΑΕΙ. Αν αυτή έχει δημιουργηθεί δηλαδή γεννηθεί, τότε προήλθε από το μηδέν και αφού από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί άρα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μην ήταν ζώσα αεί η πρώτη μορφή ζωής την οποία όσοι πιστεύουν σε ένθεη κατάσταση ονομάζουν Θεό ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που ΕΙΝΑΙ ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Με δεδομένο ότι ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφέρεται ο πατέρας ΠΑΝΤΩΝ, ακόμη και κάπου στα κρυφά τους κείμενα και εφόσον μας είπε ότι έπλασε τον άνθρωπο για να μην είναι μόνος(ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ υπάρχει αυτή η αναφορά) γίνεται φανερό ότι ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ήταν η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΡΧΗ και άρα είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ο ΕΝΑΣ και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν Προφητείες στον Βουδισμό και στην αρχαία Κίνα που αναφέρουν την έλευση του Κυρίου, του Υιού του Θεού και συχνά πυκνά βρίσκει κανείς μελετώντας ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφορές για τον Τριαδικό Θεό. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Αλήθεια ακολουθεί τον Υιό του Θεού και τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ Χριστιανισμό, η οποία είναι η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ καθώς αρχίζει με την δημιουργία των Αγγέλων και φτάνει στον θνητό άνθρωπο και στο τέλος του κόσμου διαμέσω των Προφητειών ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και όχι Αγίων ή ανθρώπου.
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Η ελευθερία των αντιεξουσιαστών και των μηδενιστών και το Θεοσοφικό ερώτημα.
Οι αντιεξουσιαστές έχουν εισάγει στην σκέψη τους διάφορες σοφιστείες που προέκυψαν από την αντικοινωνικότητα που σχολίασα ήδη του Καντ συνδυάζοντας την μηδενιστική φιλοσοφία. Αυτό όρισε μία κατάσταση κατά την οποία δρουν ως μία κοινωνική ομάδα κατά την οποία ορίζονται ως λάτρεις της απόλυτης ελευθερίας όταν στην πραγματικότητα ακολουθούν τυφλά τον εκάστοτε αρχηγό τους ο οποίος διαμέσω του ελέγχου των μαζών τους έπεισε για την ορθότητα της αντικοινωνικής τους δράσης. Δηλαδή έχουμε μία κοινωνικότητα η οποία δρα αντικοινωνικά με τρόπο και φιλοσοφία η οποία στους κύκλους των πραγματιστών είναι για γέλια. Αυτό γιατί αρχικά έχει εισαχθεί στην σκέψη των ΝΕΑΡΩΝ κυρίως η επαναστατικότητα και η απελευθέρωση από ανελευθερίες που ορίζονται από την εργασία και την οικονομική ανάγκη γενικότερα. Δρουν όμως και εργάζονται εντός ενός κοινωνικού συνόλου το οποίο καπηλεύεται την έννοια ελευθερία και ενώ εντός του συνόλου οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ελεύθεροι, ουσιαστικά είναι οι ίδιο οι ΣΚΛΑΒΟΙ της κοινωνικότητας που ορίζεται από τους αντιεξουσιαστές και αγωνίζονται ουτοπικά για την απόκτηση μιας ελευθερίας την οποία ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑΝ εντασσόμενοι στις διάφορες φασιστικές ομάδες αντιεξουσιαστών.
Οι αντιεξουσιαστές λοιπόν ενέταξαν τον μηδενισμό στην φιλοσοφία τους για τον εξής απλό λόγο. Ο μηδενισμός είναι η κορυφαία φιλοσοφία άρνησης Θεού η οποία ορίζει τελικά και την άρνηση προς την αγάπη και αφού ορίζει συμπεριφορές τελικά οι οποίες διακατέχονται από εκφάνσεις μίσους. Η άρνηση του Θεού ορίζεται με στόχο την αποβολή κάθε ενδοιασμού ο οποίος θα εμποδίσει τελικά την ανασταλτικότητα της δράσης κατά της κοινωνίας.
Η ένθεη κατάσταση και ο φόβος Θεού ή η διδασκαλία της αγάπης έχει ως αποτέλεσμα και οι νέοι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ να μην βλάπτουν. Η απουσία του φόβου Θεού ορίζει και εξαφανίζεται κάθε ανασταλτικότητα. Παράδειγμα της δράσης του Θεού στους αρχαίους χρόνους ήταν ο κατακλυσμός του οποίου το μέσο σωτηρία του ανθρώπου έχει βρεθεί στο όρος Αραράτ και ΑΠΟΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το πλησιάσουν οι ερευνητικές ομάδες ακόμη και σήμερα αν και οι διαστάσεις αυτούς είναι ΟΙ ΙΔΙΕΣ με αυτές που αναγράφονται στο αρχαία κείμενα των χρόνων της Παλαιάς Διαθήκης και όπως έχει ήδη αναφερθεί σε ένα τουλάχιστον δημοσίευμα στο παρελθόν από τον ερευνητή που βρήκε το απολίθωμα εκεί όπου έλιωσαν οι πάγοι οι οποίοι σκέπαζαν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ εύρημα αυτό το οποίο αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ. Κανείς δεν θα είχε λόγους εκείνους τους χρόνους να κατασκευάσει ένα πλοίο του μεγέθους αυτού, το οποίο βρέθηκε σε οροσειρά μεγάλου υψομέτρου και όπου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΣΗ για να έχει κατασκευαστεί εκεί. Πως λοιπόν βρέθηκε εκεί ένα απολίθωμα που οι επιστήμονες ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΑΝ ότι προήλθε από πρώτη ύλη το ξύλο, μία απολίθωση η οποία για να συμβεί χρειάζεται ιδιάζουσες συνθήκες οι οποίες είναι προφανές ότι στην εκεί κατάσταση ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ να υπάρξουν. Είναι προφανές λοιπόν ότι έδρασε κάτι το υπερφυσικό για να βρεθεί εκεί το κατασκεύασμα αυτό το οποίο οι Γραφές αναφέρουν ως κιβωτό.
Ο μηδενισμός λοιπόν ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ο δράστης είναι το μηδέν και στηρίζουν μία ολόκληρη φιλοσοφία η οποία βασίζεται στο μηδέν η οποία φυσικά εξέρχεται από το μηδέν το οποίο κυριαρχεί στην κεφαλή τους.
Οι αρχαία Έλληνες έλυσαν το Θεοσοφικό ερώτημα πολύ απλά με την ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει αντιληπτό το οποίο να μην έχει ουσιαστικά μια αφετηρία. Έτσι το σύμπαν έχει αφετηρία την ύλη αυτού η οποία είναι ΑΦΘΑΡΤΗ και απλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗ αιώνια. Εξηγώ λοιπόν ότι αν παρατηρήσει κανείς τις φθορές που είναι γνωστές στις ύλες αυτές οδηγούν σε απλούστερες μορφές υλικών τα οποία καταλήγουν να είναι πλέον άφθαρτα όπως είναι τα υλικά του μικρόκοσμου της κβαντικής φιλοσοφίας την οποία επίσης εκμεταλλεύονται σοφιστικά οι ΑΝΟΗΤΟΙ φυσικοί οι οποίοι μην έχοντας γνώσεις φιλοσοφίας προσπαθούν να παρουσιαστούν ως φιλόσοφοι σε ένα χώρο που η ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ τους αναιρεί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ με την χρήση της βάσης στην οποία στηρίχθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες για να λύσουν το Θεοσοφικό ερώτημα.
Η ζωή στο σύμπαν δεν μπορεί παρά να έχει επίσης μία αφετηρία ΑΦΘΑΡΤΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΣΑ η οποία δεν θα έχει γεννηθεί αλλά θα αποτελεί την απαρχή πάντων. Αν θεωρηθεί αυτή ότι είχε κάποια άλλη αρχή τότε η απαρχή πάντων τίθεται το μηδέν και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΟ γιατί από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί όπως και από το μηδέν ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να γεννηθεί είναι ο μηδενικός δηλαδή ανύπαρκτος νους των μηδενιστών στον οποίο στηρίζουν την μηδενική και όχι μηδενιστική θεωρία τους. Αυτή η άφθαρτη και αιώνια ζώσα αρχή δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΟΝ το οποίο είναι αγέννητο Τον οποίο όλοι οι ένθεοι αποκαλούν ανάλογα με την γνώση και την πίστη στην οποία βρίσκονται ως Θεό Αλλάχ κλπ που στην πραγματικότητα είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ της γνωστής φύσης ή καλύτερα ο ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ καθώς αυτό χωρίς την εξωγενή επέμβαση κάποιου ΟΝΤΟΣ θα οδηγούνταν και όπως είναι γνωστό ότι οδηγείται στην ΠΛΗΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ δηλαδή αταξία. Η αταξία και οι ΥΠΑΡΚΤΕΣ ισορροπίες των γαλαξιών ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ μεταξύ τους δεν ορίζουν κατάσταση η οποία μπορεί να προκληθεί τυχαία, αλλά αποτελούν δημιουργήματα του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΗ ΠΑΝΤΩΝ που είναι ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ για εμάς του Ορθοδόξους αλλά και τους Καθολικούς Χριστιανούς πλέον.
Οι αντιεξουσιαστές λοιπόν ενέταξαν τον μηδενισμό στην φιλοσοφία τους για τον εξής απλό λόγο. Ο μηδενισμός είναι η κορυφαία φιλοσοφία άρνησης Θεού η οποία ορίζει τελικά και την άρνηση προς την αγάπη και αφού ορίζει συμπεριφορές τελικά οι οποίες διακατέχονται από εκφάνσεις μίσους. Η άρνηση του Θεού ορίζεται με στόχο την αποβολή κάθε ενδοιασμού ο οποίος θα εμποδίσει τελικά την ανασταλτικότητα της δράσης κατά της κοινωνίας.
Η ένθεη κατάσταση και ο φόβος Θεού ή η διδασκαλία της αγάπης έχει ως αποτέλεσμα και οι νέοι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ να μην βλάπτουν. Η απουσία του φόβου Θεού ορίζει και εξαφανίζεται κάθε ανασταλτικότητα. Παράδειγμα της δράσης του Θεού στους αρχαίους χρόνους ήταν ο κατακλυσμός του οποίου το μέσο σωτηρία του ανθρώπου έχει βρεθεί στο όρος Αραράτ και ΑΠΟΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το πλησιάσουν οι ερευνητικές ομάδες ακόμη και σήμερα αν και οι διαστάσεις αυτούς είναι ΟΙ ΙΔΙΕΣ με αυτές που αναγράφονται στο αρχαία κείμενα των χρόνων της Παλαιάς Διαθήκης και όπως έχει ήδη αναφερθεί σε ένα τουλάχιστον δημοσίευμα στο παρελθόν από τον ερευνητή που βρήκε το απολίθωμα εκεί όπου έλιωσαν οι πάγοι οι οποίοι σκέπαζαν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ εύρημα αυτό το οποίο αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ. Κανείς δεν θα είχε λόγους εκείνους τους χρόνους να κατασκευάσει ένα πλοίο του μεγέθους αυτού, το οποίο βρέθηκε σε οροσειρά μεγάλου υψομέτρου και όπου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΣΗ για να έχει κατασκευαστεί εκεί. Πως λοιπόν βρέθηκε εκεί ένα απολίθωμα που οι επιστήμονες ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΑΝ ότι προήλθε από πρώτη ύλη το ξύλο, μία απολίθωση η οποία για να συμβεί χρειάζεται ιδιάζουσες συνθήκες οι οποίες είναι προφανές ότι στην εκεί κατάσταση ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ να υπάρξουν. Είναι προφανές λοιπόν ότι έδρασε κάτι το υπερφυσικό για να βρεθεί εκεί το κατασκεύασμα αυτό το οποίο οι Γραφές αναφέρουν ως κιβωτό.
Ο μηδενισμός λοιπόν ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ο δράστης είναι το μηδέν και στηρίζουν μία ολόκληρη φιλοσοφία η οποία βασίζεται στο μηδέν η οποία φυσικά εξέρχεται από το μηδέν το οποίο κυριαρχεί στην κεφαλή τους.
Οι αρχαία Έλληνες έλυσαν το Θεοσοφικό ερώτημα πολύ απλά με την ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει αντιληπτό το οποίο να μην έχει ουσιαστικά μια αφετηρία. Έτσι το σύμπαν έχει αφετηρία την ύλη αυτού η οποία είναι ΑΦΘΑΡΤΗ και απλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗ αιώνια. Εξηγώ λοιπόν ότι αν παρατηρήσει κανείς τις φθορές που είναι γνωστές στις ύλες αυτές οδηγούν σε απλούστερες μορφές υλικών τα οποία καταλήγουν να είναι πλέον άφθαρτα όπως είναι τα υλικά του μικρόκοσμου της κβαντικής φιλοσοφίας την οποία επίσης εκμεταλλεύονται σοφιστικά οι ΑΝΟΗΤΟΙ φυσικοί οι οποίοι μην έχοντας γνώσεις φιλοσοφίας προσπαθούν να παρουσιαστούν ως φιλόσοφοι σε ένα χώρο που η ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ τους αναιρεί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ με την χρήση της βάσης στην οποία στηρίχθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες για να λύσουν το Θεοσοφικό ερώτημα.
Η ζωή στο σύμπαν δεν μπορεί παρά να έχει επίσης μία αφετηρία ΑΦΘΑΡΤΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΣΑ η οποία δεν θα έχει γεννηθεί αλλά θα αποτελεί την απαρχή πάντων. Αν θεωρηθεί αυτή ότι είχε κάποια άλλη αρχή τότε η απαρχή πάντων τίθεται το μηδέν και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΟ γιατί από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί όπως και από το μηδέν ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να γεννηθεί είναι ο μηδενικός δηλαδή ανύπαρκτος νους των μηδενιστών στον οποίο στηρίζουν την μηδενική και όχι μηδενιστική θεωρία τους. Αυτή η άφθαρτη και αιώνια ζώσα αρχή δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΟΝ το οποίο είναι αγέννητο Τον οποίο όλοι οι ένθεοι αποκαλούν ανάλογα με την γνώση και την πίστη στην οποία βρίσκονται ως Θεό Αλλάχ κλπ που στην πραγματικότητα είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ της γνωστής φύσης ή καλύτερα ο ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ καθώς αυτό χωρίς την εξωγενή επέμβαση κάποιου ΟΝΤΟΣ θα οδηγούνταν και όπως είναι γνωστό ότι οδηγείται στην ΠΛΗΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ δηλαδή αταξία. Η αταξία και οι ΥΠΑΡΚΤΕΣ ισορροπίες των γαλαξιών ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ μεταξύ τους δεν ορίζουν κατάσταση η οποία μπορεί να προκληθεί τυχαία, αλλά αποτελούν δημιουργήματα του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΗ ΠΑΝΤΩΝ που είναι ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ για εμάς του Ορθοδόξους αλλά και τους Καθολικούς Χριστιανούς πλέον.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)