Οι αντιεξουσιαστές έχουν εισάγει στην σκέψη τους διάφορες σοφιστείες που προέκυψαν από την αντικοινωνικότητα που σχολίασα ήδη του Καντ συνδυάζοντας την μηδενιστική φιλοσοφία. Αυτό όρισε μία κατάσταση κατά την οποία δρουν ως μία κοινωνική ομάδα κατά την οποία ορίζονται ως λάτρεις της απόλυτης ελευθερίας όταν στην πραγματικότητα ακολουθούν τυφλά τον εκάστοτε αρχηγό τους ο οποίος διαμέσω του ελέγχου των μαζών τους έπεισε για την ορθότητα της αντικοινωνικής τους δράσης. Δηλαδή έχουμε μία κοινωνικότητα η οποία δρα αντικοινωνικά με τρόπο και φιλοσοφία η οποία στους κύκλους των πραγματιστών είναι για γέλια. Αυτό γιατί αρχικά έχει εισαχθεί στην σκέψη των ΝΕΑΡΩΝ κυρίως η επαναστατικότητα και η απελευθέρωση από ανελευθερίες που ορίζονται από την εργασία και την οικονομική ανάγκη γενικότερα. Δρουν όμως και εργάζονται εντός ενός κοινωνικού συνόλου το οποίο καπηλεύεται την έννοια ελευθερία και ενώ εντός του συνόλου οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ελεύθεροι, ουσιαστικά είναι οι ίδιο οι ΣΚΛΑΒΟΙ της κοινωνικότητας που ορίζεται από τους αντιεξουσιαστές και αγωνίζονται ουτοπικά για την απόκτηση μιας ελευθερίας την οποία ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑΝ εντασσόμενοι στις διάφορες φασιστικές ομάδες αντιεξουσιαστών.
Οι αντιεξουσιαστές λοιπόν ενέταξαν τον μηδενισμό στην φιλοσοφία τους για τον εξής απλό λόγο. Ο μηδενισμός είναι η κορυφαία φιλοσοφία άρνησης Θεού η οποία ορίζει τελικά και την άρνηση προς την αγάπη και αφού ορίζει συμπεριφορές τελικά οι οποίες διακατέχονται από εκφάνσεις μίσους. Η άρνηση του Θεού ορίζεται με στόχο την αποβολή κάθε ενδοιασμού ο οποίος θα εμποδίσει τελικά την ανασταλτικότητα της δράσης κατά της κοινωνίας.
Η ένθεη κατάσταση και ο φόβος Θεού ή η διδασκαλία της αγάπης έχει ως αποτέλεσμα και οι νέοι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ να μην βλάπτουν. Η απουσία του φόβου Θεού ορίζει και εξαφανίζεται κάθε ανασταλτικότητα. Παράδειγμα της δράσης του Θεού στους αρχαίους χρόνους ήταν ο κατακλυσμός του οποίου το μέσο σωτηρία του ανθρώπου έχει βρεθεί στο όρος Αραράτ και ΑΠΟΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το πλησιάσουν οι ερευνητικές ομάδες ακόμη και σήμερα αν και οι διαστάσεις αυτούς είναι ΟΙ ΙΔΙΕΣ με αυτές που αναγράφονται στο αρχαία κείμενα των χρόνων της Παλαιάς Διαθήκης και όπως έχει ήδη αναφερθεί σε ένα τουλάχιστον δημοσίευμα στο παρελθόν από τον ερευνητή που βρήκε το απολίθωμα εκεί όπου έλιωσαν οι πάγοι οι οποίοι σκέπαζαν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ εύρημα αυτό το οποίο αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ. Κανείς δεν θα είχε λόγους εκείνους τους χρόνους να κατασκευάσει ένα πλοίο του μεγέθους αυτού, το οποίο βρέθηκε σε οροσειρά μεγάλου υψομέτρου και όπου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΣΗ για να έχει κατασκευαστεί εκεί. Πως λοιπόν βρέθηκε εκεί ένα απολίθωμα που οι επιστήμονες ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΑΝ ότι προήλθε από πρώτη ύλη το ξύλο, μία απολίθωση η οποία για να συμβεί χρειάζεται ιδιάζουσες συνθήκες οι οποίες είναι προφανές ότι στην εκεί κατάσταση ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ να υπάρξουν. Είναι προφανές λοιπόν ότι έδρασε κάτι το υπερφυσικό για να βρεθεί εκεί το κατασκεύασμα αυτό το οποίο οι Γραφές αναφέρουν ως κιβωτό.
Ο μηδενισμός λοιπόν ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ο δράστης είναι το μηδέν και στηρίζουν μία ολόκληρη φιλοσοφία η οποία βασίζεται στο μηδέν η οποία φυσικά εξέρχεται από το μηδέν το οποίο κυριαρχεί στην κεφαλή τους.
Οι αρχαία Έλληνες έλυσαν το Θεοσοφικό ερώτημα πολύ απλά με την ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει αντιληπτό το οποίο να μην έχει ουσιαστικά μια αφετηρία. Έτσι το σύμπαν έχει αφετηρία την ύλη αυτού η οποία είναι ΑΦΘΑΡΤΗ και απλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗ αιώνια. Εξηγώ λοιπόν ότι αν παρατηρήσει κανείς τις φθορές που είναι γνωστές στις ύλες αυτές οδηγούν σε απλούστερες μορφές υλικών τα οποία καταλήγουν να είναι πλέον άφθαρτα όπως είναι τα υλικά του μικρόκοσμου της κβαντικής φιλοσοφίας την οποία επίσης εκμεταλλεύονται σοφιστικά οι ΑΝΟΗΤΟΙ φυσικοί οι οποίοι μην έχοντας γνώσεις φιλοσοφίας προσπαθούν να παρουσιαστούν ως φιλόσοφοι σε ένα χώρο που η ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ τους αναιρεί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ με την χρήση της βάσης στην οποία στηρίχθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες για να λύσουν το Θεοσοφικό ερώτημα.
Η ζωή στο σύμπαν δεν μπορεί παρά να έχει επίσης μία αφετηρία ΑΦΘΑΡΤΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΣΑ η οποία δεν θα έχει γεννηθεί αλλά θα αποτελεί την απαρχή πάντων. Αν θεωρηθεί αυτή ότι είχε κάποια άλλη αρχή τότε η απαρχή πάντων τίθεται το μηδέν και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΟ γιατί από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί όπως και από το μηδέν ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να γεννηθεί είναι ο μηδενικός δηλαδή ανύπαρκτος νους των μηδενιστών στον οποίο στηρίζουν την μηδενική και όχι μηδενιστική θεωρία τους. Αυτή η άφθαρτη και αιώνια ζώσα αρχή δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΟΝ το οποίο είναι αγέννητο Τον οποίο όλοι οι ένθεοι αποκαλούν ανάλογα με την γνώση και την πίστη στην οποία βρίσκονται ως Θεό Αλλάχ κλπ που στην πραγματικότητα είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ της γνωστής φύσης ή καλύτερα ο ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ καθώς αυτό χωρίς την εξωγενή επέμβαση κάποιου ΟΝΤΟΣ θα οδηγούνταν και όπως είναι γνωστό ότι οδηγείται στην ΠΛΗΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ δηλαδή αταξία. Η αταξία και οι ΥΠΑΡΚΤΕΣ ισορροπίες των γαλαξιών ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ μεταξύ τους δεν ορίζουν κατάσταση η οποία μπορεί να προκληθεί τυχαία, αλλά αποτελούν δημιουργήματα του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΗ ΠΑΝΤΩΝ που είναι ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ για εμάς του Ορθοδόξους αλλά και τους Καθολικούς Χριστιανούς πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου