Σήμερα φίλοι μου ήρθε η ώρα να σας δείξω από που άντλησα την απαρχή αυτού που ονομάζω συμπαντική φιλοσοφία. Είναι σαφές ότι η βασική αρχή πάντων των θεωριών που αναπτύσσω αρχίζει από την ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ θεώρηση την οποία ασπάστηκαν και αναφέρουν πληθώρα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Η αρχή αυτή είναι η θεώρηση ότι τίποτα δεν παράγεται ή δεν γεννιέται εκ του μη όντος.
Στην περίπτωση λοιπόν που παρουσιάζω σήμερα σας παραπέμπω στο απόσπασμα 245c ως την αρχή του του 246 το οποίο αρχαίο κείμενο μπορείτε να βρείτε στην παρακάτω σελίδα:
Με το βελάκι μπορείτε να μεταβείτε μέχρι το σημείο όπου σταματώ την μετάφραση την οποία δανείζομαι από τον κύριο Παναγιώτη Δόϊκο και το βιβλίο που κατέχω των εκδόσεων ΖΗΤΡΟΣ του διαλόγου ΦΑΙΔΡΟΣ του Πλάτωνα.
Πρέπει λοιπόν να συλλάβουμε πρώτα την αλήθεια σχετικά με την ψυχή, την θεϊκή και την ανθρώπινη, εξετάζοντας πως πάσχει και πως ενεργεί. Και η απόδειξη έρχεται ως ακολούθως:
Κάθε ψυχή είναι αθάνατη. Γιατί εκείνο που κινείται πάντα είναι αθάνατο ενώ εκείνο που κινεί ένα άλλο και κινείται από το άλλο, εφόσον έχει τέλος ως προς την κίνησή του, έχει τέλος και ως προς την ζωή του. Μόνο εκείνο που κινείται από μόνο του, αφού δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του, δεν παύει ποτέ να κινείται, και είναι μάλιστα το ίδιο η αρχή και η προέλευση της κίνησης για όσα από τα άλλα κινούνται. Η αρχή όμως είναι αγέννητη. Γιατί κατ, ανάγκη καθετί που γεννιέται, γεννιέται από μία αρχή, ενώ αυτή δεν γεννιέται από τίποτα. αν η αρχή γεννιόταν από κάτι, δεν θα υπήρχε γέννηση από μία αρχή. Επειδή λοιπόν η αρχή είναι κάτι αγέννητο, κατ' ανάγκη είναι και κάτι άφθαρτο. Γιατί αν απολεσθεί η αρχή, τότε βέβαια δεν θα γεννηθεί ούτε η ίδια από κάτι, ούτε άλλο πράγμα από αυτήν, εφόσον όλα πρέπει να γίνονται από μία αρχή. Έτσι λοιπόν, η αρχή της κίνησης είναι εκείνο που κινεί τον εαυτό του. Και αυτό δεν είναι δυνατό ούτε να εξαλείφεται, ούτε να γεννιέται. αλλιώς όλος ο ουρανός και το σύμπαν του γίγνεσθαι θα κατέρρεαν μαζί θα παρέμεναν ακίνητα και δεν θα είχαν ποτέ ξανά μιαν αρχή που να τα κάνει να γεννηθούν πάλι. Εφόσον λοιπόν έχει φανεί ότι εκείνο που κινείται από μόνο του είναι αθάνατο, δε θα διστάσει κανείς να λέει πως αυτό το γνώρισμα αποτελεί την ουσία και το λόγο της ψυχής. Γιατί κάθε σώμα που αντλεί την κίνηση από έξω είναι άψυχο, ενώ εκείνο που την παίρνει από το ίδιο από μέσα του, είναι έμψυχο, αφού αυτή είναι η φύση της ψυχής. αν όμως έτσι έχει το πράγμα, εφόσον εκείνο που κινεί τον εαυτό του δεν είναι άλλο παρά ψυχή, τότε κατ' ανάγκη η (θεϊκή)*ψυχή θα είναι κάτι αγέννητο και αθάνατο.
* Εξηγώ ότι η παρένθεση είναι δική μου και όχι του μεταφραστή, καθώς γίνεται αναφορά στην απαρχή της κίνησης η οποία είναι αυτή που θεωρήθηκε άφθαρτη και άρα πρόκειται για θεϊκή Ψυχή.
Νομίζω ότι δεν έχω να προσθέσω περισσότερα από όσα παρέθεσα στην πραγματεία μου περί ύπαρξης Θεού την οποία θα βρείτε εδώ
Στην τρίτη θεώρηση της πραγματείας περιγράφονται Λακωνικά όσα λέει εδώ ο Στησίχορος περί της απαρχής της κίνησης του σύμπαντος.
Σας ενημερώνω ότι υπάρχει κείμενο και από άλλη πηγή το οποίο είναι διαφοροποιημένο και είναι γνωστό ότι αίτιος της διαφοροποίησης είναι ο Ψευδοπλούταρχος .
Είμαι στην διάθεσή σας για τυχόν απορίες και ερωτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου