Ο διάλογος "Φαίδρος" του Πλάτωνα (Μέρος πρώτο)

Φίλοι μου

Θα σας παρουσιάσω αποσπάσματα από τον διάλογο "Φαίδρος" του Πλάτωνα. Είναι αποσπάσματα τόσο από τον διάλογο όσο και από τον λόγο του Στησίμαχου ο οποίος έχει αναμεμειγμένη φιλοσοφία με ειδωλολατρία, τον οποίο χρησιμοποιεί ο Σωκράτης.

Σας ενημερώνω ότι δεν θα μπω σε τεχνικά θέματα περί ποιας έκδοσης του αρχαίου κειμένου γίνεται χρήση ή άλλων ουσιαστικών αναφορών που θα χρησιμοποιούσε ο εκάστοτε αναλυτής και σύμφωνα με τους κανόνες που είναι ορισμένοι για γραφές της μορφής αυτής. Ο λόγος είναι, ότι δεν θέλω να κουράζω τους αναγνώστες με στοιχεία τα οποία δεν καταλαβαίνουν.

Πριν παρουσιάσω την μετάφραση από το βιβλίο που κατέχω των εκδόσεων ΖΗΤΡΟΣ του Παναγιώτη Δόϊκου θέλω να παρουσιάσω ορισμένες παρατηρήσεις συνολικά για τον διάλογο "Φαίδρος".

1.Ο Σωκράτης χρησιμοποιεί λόγους γραπτούς κατά την διδασκαλία του οι οποίοι έχουν σμίξεις ειδωλολατρικών στοιχείων αλλά και καθάρια διδασκαλία αρετής. Με την πρόσμιξη όλων των στοιχείων αυτών ο Σωκράτης προσπαθεί να διδάξει στον Φαίδρο την σημασία της αναζήτησης της ΜΙΑΣ και ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ αλήθειας. Ταυτόχρονα δεν διαχωρίζει φανερά το ψεύδος από την αλήθεια αλλά οδηγεί τον Φαίδρο στην επίγνωση, με τρόπο εξαιρετικής σοφίας τον οποίο μπορούν να κατανοήσουν ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ στοχαστές και μελετητές.

2.Ο Στησίμαχος από τον λόγο του οποίου είναι το απόσπασμα που θα παρουσιάσω, είχε καταγράψει τις θεωρίες χωρίς να διευκρινίζει ποια πρέπει να είναι η επικρατούσα καθώς φαίνεται ότι δεν είχε πετύχει να αποκτήσει επίγνωση επί των θεωριών που μάζεψε και παρουσίασε σε γραφή.

Ο Σωκράτης χιουμοριστικά πειράζει τον Φαίδρο και έμμεσα τους ανθρώπους που δεν ασκούν την μνήμη τους επαρκώς με αποτέλεσμα να κρατούν σημειώσεις για πράγματα που ΕΥΚΟΛΑ θα μπορούσαν να θυμούνται αν ασκούσαν τον νου επαρκώς ώστε να φτάνει γρήγορα στην επίγνωση.

3.Ο Φαίδρος φαίνεται ότι δεν αρέσκεται στα πειράγματα του Σωκράτη που στόχο έχουν να καλλιεργήσουν την ταπεινότητα στον μαθητή του. Ο Σωκράτης τον αποκαλεί Θεϊκό και o Φαίδρος ενοχλείται δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι είναι ταπεινός για να αποδεχθεί μία τόσο μεγάλη φιλοφρόνηση.

Οι αρχαίοι διδάσκαλοι καλλιεργούσαν τη ταπεινότητα στους μαθητές τους γιατί γνώριζαν ότι είναι στοιχείο χωρίς το οποίος ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορούσε να κατακτήσει την αρετή.

θέλω λοιπόν να σας προδιαθέσω για το δεύτερο μέρος, το οποίο είναι η απόδειξη της θεώρησης(πιο ορθά ΓΝΩΣΗΣ) των αρχαίων Ελλήνων περί του υλικού της ψυχής αλλά και της αθανασίας αυτής, καθώς θα συνοψίσω με αφορμή τα αποσπάσματα που θα παρουσιάσω εδώ τμήμα της συμπαντικής φιλοσοφίας που παρουσίασα στις πραγματείες μου, αλλά και την απάντηση των αρχαίων Ελλήνων προς τους μηδενιστές οι οποίοι δεν είναι μηδενογέννητοι και όπως πιστεύουν.

Περί της κατηγορίας ομοφυλοφιλίας των αρχαίων Ελλήνων και ειδικά του Πλάτωνα και του Σωκράτη

Ο διάλογος αυτός λοιπόν φίλοι μου έχει ως αντικείμενο μελέτης τον ερωτευμένο άνθρωπο.
Εδώ πρέπει να αποκαταστήσω το όνομα των αρχαίων φιλοσόφων που θεωρήθηκαν κακώς ομοφυλόφιλοι και φυσικά και ο Πλάτωνας από παρερμηνείες του διαλόγου αυτού. Σε όλο τον διάλογο ο Σωκράτης αναφέρεται στον άνθρωπο ερωτευμένο ή στον άντρα ερωτευμένο αλλά ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΟΡΙΣΕ ότι το αντικείμενο του πόθου που ορίζει τον έρωτα είναι ο άντρας και αφού θεωρείται αυτονόητο ότι ο άντρας πρέπει φυσιολογικά να φέρει έρωτα προς γυναίκες ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Παρουσιάζω λοιπόν το απόσπασμα από το στίχο 238α.

Η επικράτηση της γνώμης που, διαμέσου του λόγου,οδηγεί στο καλύτερο και κυριαρχεί, ονομάζεται σωφροσύνη. ενώ η επικράτηση της επιθυμίας η οποία, κυριεύοντάς μας, μας οδηγεί ασυλλόγιστα προς τις ηδονές, ονομάζεται ύβρις.

Ερωτώ λοιπόν εγώ εσάς, όταν ο Σωκράτης και ο οποιοσδήποτε φιλόσοφος ομιλεί με αυτόν τον τρόπο και διαχωρίζει τις ηδονές μπορεί να είναι ομοφυλόφιλος; Διευκρινίζω λοιπόν ότι η λέξη ύβρις διαχωρίζει τις ηδονές κατά τον έρωτα και όπως αναφέρεται στο "Συμπόσιον" και συνδέεται απερίφραστα με την ακολασία. Θυμίζω επίσης τον Αριστοτέλη και την μικρή πραγματεία του περί αρετών και κακιών και όπου είχε μία παρόμοια αναφορά με την χρήση της λέξης ύβρις.

Τελικά αναρωτιέμαι αν όντως είναι φιλόσοφοι οι άνθρωποι που μελέτησαν τον Πλάτωνα και κατ΄επέκταση τον Σωκράτη και τους θεώρησαν ομοφυλόφιλους γιατί απλά ορίζουν τον έρωτα προς το άλλο πρόσωπο μη χρησιμοποιώντας θηλυκό αλλά το ουδέτερο πρόσωπο, το οποίο αυτοί ανάγουν σε αρσενικό ...γιατί τόση είναι η ανοησία που έχουν μαζέψει στην κεφαλή τους. Πιστέψτε με και λίγα τους σέρνω με την αναίδεια που τους διακρίνει.

Η αναφορά στην σωφροσύνη του Σωκράτη του ορισμού αναφέρεται στα έργα που ορίζουν το καλύτερο που κυριαρχεί. Είχα αναφέρει τον διαχωρισμό φρόνησης και σωφροσύνης και όπως είναι εδώ θα μπορούσε ο καθένας να λαθέψει στον ορισμό τους σωφροσύνης και όπως δίνεται από τον Σωκράτη μη προσδιορίζοντας επαρκώς την αναφορά του στον λόγο. Δηλαδή αν αποκοπεί η πρώτη φράση που αναφέρω του κειμένου δημιουργείται ένας λάθος ορισμός της σωφροσύνης.

Στη συνέχεια λοιπόν του 238 και στο 238b ο Σωκράτης μιλάει για την λαιμαργία και καθορίζει την λιτή διατροφή και αυτός ως επιθυμία κολάσιμη αλλά και γενικά με Λακωνικότητα ορίζει και άλλες κακίες οι οποίες ορίζονται από τις επιθυμίες.

Κλείνω το σημερινό μου αφιέρωμα το οποίο έγινε με αφορμή τον γνωστό Νίκο Δήμου ο οποίος χαρακτήρισε ομοφυλόφιλο τον Πλάτωνα σε τηλεοπτική του εμφάνιση στην ΕΤ2 πριν από λίγο καιρό. Ο ίδιος προσδιόρισε ως έρωτα τον πόθο και ο Σωκράτης στον διάλογο "Φαίδρος" έχει μία φράση που ορίζει ως έρωτα τον πόθο, αλλά λέει τόσα πολλά πριν και μετά από την αναφορά τα οποία φυσικά προσδιορίζουν ότι ο έρωτας είναι πολλά περισσότερα από τον πόθο και δεν είναι μόνο πόθος. Η φράση αυτή του Σωκράτη λέχθηκε και πιστεύω ότι αναφέρθηκε γιατί την ίδια παράνοια σχετικά με τον έρωτα να είναι πόθος, έφεραν πολλοί ακόμη και στην αρχαιότητα.

Στο filosofia.gr από το οποίο εκδιώχθηκα γιατί δεν άρεσαν αυτές οι μεγάλες αλήθειες που σας μεταφέρω εδώ, όπως και η αποκάλυψη ότι πρόκειται για σελίδα που διαχειρίζεται ΟΧΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ αλλά από Νεοσοφιστές, παρουσίασα τον διαχωρισμό και την σύνδεση των εννοιών πόθος έρωτας ηδονές και αγάπη. Τα σχετικά θα τα βρείτε εδώ. Φυσικά θα πρέπει να διαβάσετε ΟΛΕΣ τις καταχωρήσεις μου καθώς η ανάλυση ορίστηκε σε διακοπτόμενα σχόλια από ανθρώπους που δεν μπορούν να συζητήσουν ούτε με τον εαυτό τους και αφού είναι από τους λάτρεις της σοφιστικής τέχνης για την οποία θα πούμε πολλά όταν θα παρουσιάσω τον διάλογο τον οποίο ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ γιατί πολύ απλά οδηγεί σε ΚΑΘΑΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και δείχνει το σοφιστικό τους ταμπεραμέντο για το οποίο ο Κέβης ο Αθηναίος έλεγε ότι είναι ντροπή να το φέρουν οι φιλόσοφοι.