Ο διάλογος Σοφιστής του Πλάτωνα(τελική δημοσίευση)

Φίλοι μου

θα αναδείξω δύο σημεία του λόγου του Πλάτωνα στον "σοφιστή" και στον "Φαίδρο", ο οποίος είναι ΓΝΩΣΗ την οποία παρέδωσε σε εμάς τους νεώτερους σχετικά με τον τρόπο που συμπεριφέρονταν οι στοχαστές προς όσους είχαν λόγο σοφού και όχι σοφιστή. Οι περισσότεροι φοβόντουσαν μήπως τους αποκαλέσουν σοφιστές και όπως έδειξα τον Φαίδρο να λέει στον Σωκράτη σε παλαιότερη δημοσίευση, αλλά και ο Κέβης εκφράστηκε με παρόμοιο τρόπο σε άλλο διάλογο τον οποίο αν αποφασίσω να παρουσιάσω, θα αναδείξω το σημείο αυτό καθώς σήμερα διαπιστώνω να γίνεται ταύτιση των σοφιστών με τους φιλοσόφους και όπως έχει καταγραφεί ως φιλόσοφος ο Λιαντίνης, ο οποίος δίδαξε σοφιστική στην οποία τέχνη συγκαταλέγεται η πειθώ τόσο με θεμιτούς όσο και με αθέμιτους τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μαθητές του διαπραγματεύονται την εριστική τέχνη και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε με επισκέψεις σας στο filosofia.gr. Δεν θα αναδείξω πρόσωπα και πράγματα καθώς έχω ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για ένα τουλάχιστον πρόσωπο που είναι λάτρης του λόγου του Λιαντίνη. Ωστόσο αν μελετήσει κανείς τον Λιαντίνη θα διαπιστώσει ότι ο λόγος τους είναι γεμάτος με πληθώρα από σοφιστείες γεγονός που καθιστά αμφίβολο αν πράγματι ανήκε στους φιλοσόφους. ΣΙΓΟΥΡΑ ήταν μπερδεμένος ανάμεσα στην Σοφιστική τέχνη και την φιλοσοφία καθώς συχνά πυκνά διαπιστώνει κανείς ότι ήταν εξαίρετος στοχαστής και κατά διαστήματα φιλοσοφούσε ΑΛΗΘΙΝΑ.

Στο πρώτο σημείο λοιπόν που θέλω να αναφερθώ είναι η επιτιμητική προσφώνηση "θεϊκός" που χρησιμοποιήθηκε στον διάλογο αυτό τόσο για τον Θεαίτητο όσο και για τον Ξένο τον Ελεάτη από τον Σωκράτη. Δεν θα παρουσιάσω το σημείο καθώς συχνά θα συναντήσατε όσοι μελετάτε τα αρχαία κείμενα την προσφώνηση η οποία είναι ουσιαστικά επιτιμητικός λόγος. Η λέξη όμως θεϊκός είχε μία παρομοίωση με την αλήθεια και το φως και το σημείο που θα σας παρουσιάσω δείχνει την θεώρηση ως θεϊκού του εκτυφλωτικού φωτός. Είναι γνωστό ότι ο Θεός αποκαλύφθηκε πολλές φορές στους χρόνους της παλαιάς Διαθήκης σαν εκτυφλωτικό Φως.

Βλέπουμε λοιπόν τον Ξένο τον Ελεάτη να λέει:

Ξένος: Ο φιλόσοφος, από την άλλη, είναι αφοσιωμένος πάντα με τους στοχασμούς του στην ιδέα του όντος, λόγω της λαμπρότητας του χώρου δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει ορατός, διότι τα μάτια της ψυχής των πολλών δεν έχουν την δύναμη να κοιτάξουν προς τον Θεό.

Από την παρούσα φράση φαίνεται ότι ο φιλόσοφος αναζητούσε ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι τα είδωλα στα οποία πίστευαν οι σοφιστές. Φυσικά ήταν ειδωλολάτρες αλλά όχι με την θρησκευτική έννοια αυτή καθ΄εαυτή, αλλά με την έννοια της λατρείας του φανταστικού.

Αν μελετήσει όμως κανείς τον "Φαίδρο" του Πλάτωνα σχολαστικά και με φωτεινό νου θα δεί την ΑΛΗΘΕΙΑ και όπου ο Σωκράτης παρουσιάζει τον Δία να δίνει ΜΑΝΙΑ ΠΡΟΣ..., τον Άρη να δίνει ΜΑΝΙΑ ΠΡΟΣ..., την Ήρα να δίνει ΜΑΝΙΑ ΠΡΟΣ... και να λέει για τους στίχους που αναφέρουν τον Έρωτα ως Πτέρωτα ..."αυτά αν θέλει κανείς τα πιστεύει".

Με λίγα λόγια ο Σωκράτης μιλούσε για τον έρωτα στον διάλογο "Φαίδρος" και έδειχνε ότι το 12θεο ΟΥΔΕΠΟΤΕ παρέπεμψε σε αληθινή αγάπη ή έρωτα, καθώς κάθε περίπτωση που σχολίασε ήταν περίπτωση αγάπης η οποία δεν αναδείχθηκε από την καθαρή παρουσία αρετών. Κατά τον Σωκράτη λοιπόν ο αγάπη και οι ερωτευμένοι, πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να διέπεται από τις συνθήκες ολοκλήρωσης της ψυχής(δεν σας δίνω άλλη παραπομπή καθώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να αντιγράψει τα σχετικά και να δημιουργήσει μία εργασία για την φιλοσοφική σχολή στην οποία σπουδάζει). Να με συμπαθάτε λοιπόν που δεν προχωρώ σε επιπλέον τεκμηρίωση η οποία παρέχεται από άλλα κείμενα του Πλάτωνα βεβαίως.

Κλείνοντας θέλω να αναδείξω ότι η Πλατωνική φιλοσοφία είχε έμμεση σχέση με ΤΟΝ ΕΝΑ ΘΕΟ και ο λόγος των φιλοσόφων ήταν συνυφασμένος με την διδασκαλία αρετής και ΑΓΑΠΗΣ. Το γεγονός αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από την Υπατία την Αλεξανδρινή φιλόσοφο, της οποίας το γενέθλιο στην αιώνιο ζωή θα γιορτάσουμε στις 23 Μαρτίου. Θυμίζω ότι στο παρελθόν αποκάλυψα το όνομα αυτής που είναι Αικατερίνη Υπατία και εξηγεί γιατί ταυτίστηκε ΚΑΚΩΣ με την Αγία Αικατερίνη καθώς με το όνομα αυτό είχε βαπτιστεί Χριστιανή από τον Άγιο Κύριλλο μία εβδομάδα πριν την δολοφονία της.