Ο διάλογος "Σοφιστής" του Πλάτωνα(2ο).

Φίλοι μου

Όπως ήδη ανέφερα ο διάλογος αυτός εμπεριέχει μεγάλες αποκαλύψεις για την αρχαία Ελλάδα. Οι νεοσοφιστές στην σύγχρονη Ελλάδα έχουν λόγους να μην διδάσκεται ένα κείμενο το οποίο αποκαλούν δύσκολο και όπως θα διαπιστώσετε όχι μόνο δεν είναι δύσκολο, αλλά είναι τόσο απλό, που θα το καταλάβαινε ακόμη και ένας μαθητής Δημοτικού σχολείου και μάλιστα χωρίς να φέρει ιδιαίτερες γνώσεις φιλοσοφίας.

Στον διάλογο αυτό του Πλάτωνα μετέχουν συνολικά τέσσερις φιλόσοφοι εκ των οποίων οι τρεις είναι ήδη καταξιωμένοι ενώ ο ένας είναι ΝΕΟΤΑΤΟΣ. Οι τρεις λοιπόν φιλόσοφοι είναι ο Θεόδωρος, ο Σωκράτης και ο Ελεάτης ο Ξένος στα οποία πρόσωπα υπάρχουν αναφορές και σε άλλες γραφές γεγονός που δείχνει ότι πρόκειται για ΥΠΑΡΚΤΟ διάλογο και όχι για μυθιστόρημα όπως θέλουν να περάσουν οι νεοσοφιστές ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ελπίζοντας με την πάροδο του χρόνου να χαθεί εκείνη η γνώση που θεωρεί μιάσματα τους σοφιστές και όχι κατηγορία φιλοσόφων όπως διαδίδεται από τους νεοσοφιστικούς κύκλους οι οποίοι επιδιώκουν ταύτιση σοφιστών και φιλοσόφων.

Ο νέος λοιπόν και μάλιστα μαθητής του Σωκράτη τότε ήταν ο Θεαίτητος ο οποίος μετείχε στον διάλογο. Για τον Θεαίτητο η όλη διαδικασία ήταν μία διδασκαλία και όπως την ανήγαγε ο Σωκράτης με τον ορισμό του τρόπου διεξαγωγής του διαλόγου.

Υπήρχαν λοιπόν δύο τρόποι διεξαγωγής των διαλόγων την εποχή εκείνη. Η μία ήταν η παρουσίαση απόψεων από τον ομιλητή με την μέθοδο του μονολόγου και η άλλη με την μέθοδο των ερωταποκρίσεων. Ο Ελεάτης ο Ξένος επέλεξε την μέθοδο των ερωταποκρίσεων με προτροπή του Σωκράτη και ο Θεαίτητος έπαιξε τον ρόλο του ρυθμιστή του διαλόγου με ιδιαίτερη προθυμία.

Όσα παρουσίασα λοιπόν αφορούν τον 216 και το 217 στίχο του διαλόγου και δεν θεωρώ σκόπιμο να μεταφράσω τα συγκεκριμένα σημεία.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι στοχεύω να αναλύσω σχολιαστικά τον διάλογο σε σημείο ώστε να γίνεται κατανοητός ακόμη και από τους νεοσοφιστές, οι οποίοι τον θεωρούν δύσκολο και όπως αναγράφεται στα εισαγωγικά του κειμένου των εκδόσεων ΖΗΤΡΟΣ που κατέχω από την κυρία Τερέζα Πεντζοπούλου- Βαλαλά(δεν ανήκει στους νεοσοφιστές), η οποία έχει κάνει ΕΞΟΧΗ εργασία και όπως διαπίστωσα συνδυάζοντας πολλά σημεία που αφορούν την διδασκαλία συνολικά των αρχαίων Ελλήνων περί της διαλλεκτικής τέχνης, καθώς παρουσίασε και μία ΕΞΟΧΗ μετάφραση του κειμένου.

Σε μια εισαγωγή φιλοσοφίας στο παρελθόν είχα δει να αναλύεται ο διάλογος αυτός και να παρουσιάζεται ο τρόπος διαπραγμάτευσης των εννοιών από τους φιλοσόφους και όπως θα εξηγήσω στην επόμενη δημοσίευση.