7. Στην αδικία ανήκουν τρία είδη, η ασέβεια, η πλεονεξία και η αυθάδεια(ύβρη). Ασέβεια είναι η αμαρτία προς τους Θεούς και τις θεότητες, όπως και προς τους νεκρούς και προς τους γονείς και την πατρίδα. Πλεονεξία είναι η μη τήρηση των(οικονομικών) υποσχέσεων και το να λαμβάνει ο άνθρωπος περισσότερα χρήματα από όσα δικαιούται. Και η αυθάδεια(ύβρη)(και κάθε είδος αυθάδειας με την σημερινή έννοια της λέξης) είναι εκείνη, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι επινοούν για τους εαυτούς τους απολαύσεις, που οδηγούν άλλους στην ατιμία, γι αυτό ο Εύηνος λέει για αυτήν:

« αυτή η οποία μολονότι δεν κερδίζει τίποτα, αδικεί τους άλλους».

Στην αδικία έγκειται το να παραβαίνει ο άνθρωπος τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα και το να μην υπακούει στους νόμους και τους άρχοντες, το να ψεύδεται, το να ορκίζεται ψευδώς, το να παραβαίνει τις συμφωνίες και τους όρκους. Την αδικία ακολουθεί η συκοφαντία, η αλαζονεία, η προσποιητή φιλανθρωπία, η κακοήθεια, η πανουργία.

Στη ανελευθερία*(φιλαργυρία)(οικονομική ανελευθερία) ανήκουν τρία είδη, η αισχροκέρδεια, η οικονομία και η φιλαργυρία. Η μεν αισχροκέρδεια, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι επιδιώκουν να βγάλουν κέρδος από παντού και ενδιαφέρονται περισσότερο για το κέρδος παρά για την ατιμία. Η δε οικονομία είναι εκείνη, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι αρνούνται να ξοδέψουν χρήματα ακόμη και σε περίπτωση ανάγκης. Η φιλαργυρία είναι εκείνη, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι ξοδεύουν ελάχιστα και με κακό τρόπο και μάλλον ζημιώνουν με το να μην παραιτούνται τον κατάλληλο καιρό από τις χρηματικές διαφορές. Χαρακτηριστικό της φιλαργυρίας είναι το να ενδιαφέρεται πολύ ο άνθρωπος για τα χρήματα και το να θεωρεί όπως δεν είναι επιτίμηση το να φέρει χρήματα και έτσι ζει ζωή δουλική, δουλοπρεπή και αισχρή, που είναι ξένη προς την φιλοτιμία και την ελευθερία(≠ανελευθερία).Την(οικονομική) ανελευθερία(και όχι φιλαργυρία όπως μεταφράζεται από την κυρία Τριαντάρη) ακολουθεί η μικρότητα, η κατήφεια(μικροψυχία)(πρόκειται για παρένθεση του Αριστοτέλη),η αθλιότητα, η έλλειψη μέτρου, η αγένεια, και η μισανθρωπία.

Στη μικροψυχία έγκειται το να μην μπορεί να υποφέρει ο άνθρωπος ούτε την τιμή, ούτε την ατιμία, ούτε την ευτυχία ούτε την ατυχία (δυστυχία)αλλά κι αν λάβει κάποιο αξίωμα γίνεται αλαζόνας, και αν λίγο είναι ευτυχής κομπάζει, και δεν μπορεί να υπομείνει την παραμικρή περιφρόνηση, και θεωρεί την αποτυχία και την ατυχία μεγάλο όλεθρο, και θρηνεί για όλα και δυσαρεστείται. Επιπλέον τέτοιος είναι ο μικρόψυχος ο οποίος ονομάζει την αμέλεια (ύβρη) και ατιμία(Ως Γιώργης θα μετέφραζα ως εξής: … ονομάζει τα ελαττώματα ύβρη (αυθάδεια) και ατιμία), καθώς και όσα γίνονται από άγνοια ή επιλησμοσύνη. Την μικροψυχία ακολουθεί η μικροπρέπεια η απελπισία και η αθλιότητα.

* Η ανελευθερία ΚΑΚΩΣ χαρακτηρίστηκε στην μετάφραση ως φιλαργυρία με αφορμή μία χρήση της λέξης που χρησιμοποιήθηκε από τον Όμηρο η οποία ακόμη και εκεί μεταφράστηκε ΛΑΘΟΣ από τους καθηγητές που την διαπραγματεύτηκαν. Ο Αριστοτέλης δεν ήταν ανόητος ώστε να χρησιμοποιήσει μία λέξη την οποία θα επαναλάμβανε στη συνέχεια. Δεν μπορεί να διαχωρίσεις μία σαλάτα και να λες ότι αυτή περιέχει ντομάτα κρεμμύδι και σαλάτα όπως η κυρία Τριαντάρη θεωρεί ότι ο Αριστοτέλης διαχώρισε την φιλαργυρία σε αισχροκέρδεια οικονομία και φιλαργυρία.

Η ανελευθερία πιστεύω ότι έχει την έννοια της ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ του νου(ΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΚΕΨΗΣ) καθώς ο άνθρωπος ο φιλάργυρος, ο οικονόμος και ο αισχροκερδής είναι ΣΚΛΑΒΟΣ των παθών του. Μελετώντας παρακάτω την ανάλυση ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει το επίπεδο που κινείται ο Αριστοτέλης. Θυμίζω ότι στην αρχαία Ελλάδα η μη οικονομική ανεξαρτησία όριζε ουσιαστικά και την δουλεία.

Ανάλογα έχουν προκύψει ΧΙΛΙΑΔΕΣ στρεβλώσεις εννοιών καθώς δεν μεταφράστηκε ορθά το κείμενο και με βάση αυτό που πραγματικά ήθελε να πει ο συγγραφέας και αφού οι αναλυτές ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΙΔΕΑ περί του αντικειμένου το οποίο διαπραγματεύεται ο συγγραφέας, που στην περίπτωση αυτή είναι οι αρετές και οι κακίες και ο τρόπος ελέγχου της πορείας του ανθρώπου ο οποίος θα οδηγήσει τελικά στην ολοκλήρωση της ψυχής. Συχνά λοιπόν πρέπει να αναζητείται το πνεύμα πάνω στο οποίο κινήθηκε ο συγγραφέας για να ευρεθεί η ΑΚΡΙΒΗΣ μετάφραση μίας λέξης που κάποιες φορές (ΟΧΙ ΕΔΩ) μπορεί να έχουν χρήση «αργκό» της εποχής εκείνης.

Ανάλογα και η ελευθεριότητα θεωρήθηκε ότι είναι συνώνυμη με την γενναιοδωρία αλλά ΚΑΙ ΠΑΛΙ η κυρία Τριαντάρη ξέχασε το γεγονός ότι η οικονομική ανεξαρτησία και ελευθερία τελικά, όριζε ουσιαστικά την ελευθερία και η μη οικονομική ανεξαρτησία όριζε την δουλεία. Ακόμη και η ελάχιστη περιουσία ήταν στοιχείο ελευθερίας και έτσι προέκυψαν οι σχετικές έννοιες.

..................................................

Είναι φανερό λοιπόν ότι το όλο κείμενο έχει στρεβλωθεί από τις δύο λέξεις που ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΤΗΚΑΝ γεγονός που μου προκαλεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ γιατί είναι λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα. Η ελευθεριότητα και η ανελευθερία ΑΔΥΝΑΤΩ να κατανοήσω πωςς και γιατί παρερμηνεύτηκαν, αν και κάπου στο κείμενο υπάρχει μία φράση που οδηγεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Απλά Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΡΑΣΗ ορίζει ότι ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να οριστούν οι έννοιες όπως χρησιμοποιήθηκαν από την κυρία Σωτηρία Τριαντάρη η οποία εκτός από αυτό το λάθος είχε και άλλες ΛΑΘΟΣ ΧΡΗΣΕΙΣ παρενθέσεων οι οποίες ΘΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ στην συγκεντρωτική μου δημοσίευση στην οποία θα συνθέσω μία δική μου πραγματεία επί του κειμένου ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ για την συγγραφή της κυρίας και την μελέτη της την οποία κατέχω βεβαίως και θεωρώ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ, παρά τα συγκεκριμένα λάθη που εντόπισα.

Δεν θα μείνω σε όσα έγραψα στις επιμέρους δημοσιεύσεις αλλά θα προσθέσω ΝΕΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ οι οποίες θα ολοκληρώσουν την δουλειά που άρχισα πριν από λίγες ημέρες, θέλοντας να σας δείξω ότι οι αρχαίοι Έλληνες ΔΙΔΑΞΑΝ ΑΓΑΠΗ διαμέσω της αρετής, αλλά επίσης και το γεγονός ότι ΓΝΩΡΙΖΑΝ για την ολοκλήρωση της ψυχής η οποία αναφέρεται ΠΟΛΛΑΚΙΣ στα Εβραϊκά κείμενα, αλλά και στους Ερμητικούς διαλόγους με τον Ποιμάνδρη, τον οποίο ο Ερμής αποκαλούσε εκτός των άλλων και ΠΑΤΕΡΑ. Θυμίζω την προσευχή που έδωσε ο Ενσαρκωθείς Λόγος στους ανθρώπους που αρχίζει με το "Πάτερ ημών" καθώς και το γεγονός ότι μας αποκαλούσε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ γιατί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ, όλοι έχουμε ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΑΤΕΡΑ, που είναι ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ και ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ, ο Ένας και Μοναδικός Θεός.