Περί Αρετών και Κακιών του Αριστοτέλη (επίλογος)

8. Συνολικά στην μεν αρετή συνίσταται το να δημιουργεί καλή ψυχική διάθεση, το να παρέχει ήρεμες και διατεταγμένες κινήσεις, και το να εναρμονίζει όλα τα μέρη της ψυχής, γι’ αυτό και θεωρείται ότι η καλή ψυχική διάθεση είναι παράδειγμα αρίστης πολιτείας. Στην αρετή ακόμη έγκειται το να ευεργετεί τους άξιους και το να αγαπά τους καλούς και να μισεί τους κακούς, και το να μην είναι ικανός ο άνθρωπος να τιμωρεί και να εκδικείται, αλλά να είναι σπλαχνικός και ευμενής και να συγχωρεί. Την αρετή ακολουθεί η τιμιότητα, η επιείκεια η ευγνωμοσύνη και η αισιοδοξία και επιπλέον (εν. τη αρετή την ακολουθούν)και τέτοια χαρακτηριστικά, όπως το να αγαπά ο άνθρωπος τους συγγενείς του και τους φίλους του, το να είναι αφοσιωμένος στους συντρόφους του, το να αγαπά τους ξένους, το να ευεργετεί και το να αγαπά το καλό. Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι αξιέπαινα.

Στην κακία ανήκουν τα αντίθετα, και την ακολουθούν τα αντίθετα. Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ανήκουν στην κακία και όσα την ακολουθούν θεωρούνται μεμπτά.


…………………
Εδώ θέλω να σχολιάσω το γεγονός της εισαγωγής της έννοιας της αγάπης προς τους οικείους μας ως απορρέουσα από τις αρετές. Είναι ΑΠΟΛΥΤΑ φυσικό αυτό γιατί πολύ απλά οι αρετές ρέπουν προς το καλό, ενώ οι κακίες προς το κακό. Το καλό είναι αλληλένδετο με την αγάπη, ενώ το κακό με το μίσος.

Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν δεν δίδασκαν απλά την αγάπη αλλά ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ και όπως φαίνεται από την μικρή, αλλά σχεδόν ΤΕΛΕΙΑ πραγματεία του Αριστοτέλη ο οποίες σε λίγες σελίδες περιέγραψε τον έλεγχο του νου που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος ο οποίος θέλει να ρέπει προς την αρετή. Περιέγραψε πολύ απλά πως οι κακίες ορίζουν τους ανθρώπους τους δειλούς και ανήμπορους και πως οι αρετές αναδεικνύουν τους ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΥΝΑΤΟΥΣ. Μας έδειξε με απλότητα πως η γκρίνια ορίζει τους ανθρώπους του αδύνατους και τελικά τους δειλούς αλλά και πως τα ελαττώματα των ανθρώπων αναδεικνύουν την ικανότητά τους να κυβερνούν ή όχι.

Όρισε την δικαιοσύνη ως ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΡΕΤΗ και έκλεισε την πραγματεία του περιγράφοντας ΤΕΛΕΙΑ την αγάπη ορίζοντας ως απορρέουσα ενέργεια των αρετών την ικανότητα του ανθρώπου να συγχωρεί τα λάθη, να μην εκδικείται, να μισεί το κακό και να αγαπά το καλό, να είναι φιλόξενος και να αγαπά ΟΛΟΥΣ τους οικείους του.

Θα ακολουθήσει μία συγκεντρωτική δημοσίευση της πραγματείας του Αριστοτέλη με τις δικές μου παρενθέσεις και με ορισμένες διορθώσεις στην μετάφραση που χρησιμοποίησα της κυρίας Τριαντάρη γεγονός που θα ορίσει ΜΕΓΑΛΗ δική μου συμμετοχή στην μετάφραση του κειμένου και αφού αυτό θα αποκτήσει υπόσταση αλλά και λακωνικότητα σε ορισμένες φράσεις η οποία χάθηκε από κακή χρήση λέξεων στην προσπάθεια που έκανε η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ επιστήμων κυρία Σωτηρία Τριαντάρη Μαρά να ακολουθήσει την κατά λέξη μετάφραση με αποτέλεσμα να μην έχουν οντότητα ορισμένες φράσεις αλλά και συνολικά το κείμενο από την ΚΑΚΙΣΤΗ μετάφραση ή καλύτερα ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ λέξεων ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΩΝ όπως η ελευθεριότητα και η ανελευθερία.

Θα εκφράσω για άλλη μια φορά την πικρία μου για τον ερασιτεχνισμό που αντιμετωπίζουν ορισμένοι καθηγητές στην ερμηνεία λέξεων με αποτέλεσμα να διδάσκουν τους μαθητές τους οι οποίοι αναπαραγάγουν ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ. Επίσης θα εκφράσω μία πολύ μεγάλη πικρία μου γιατί διαβάζω μεταφράσεις και επειδή βλέπω ασυναρτησίες να γράφονται αναγκάζομαι και αναζητώ το γνήσιο κείμενο για να καταλάβω τι ήθελε να πει ο φιλόσοφος που ορισμένοι με τις ΚΑΚΙΣΤΕΣ μεταφράσεις τους, τους παρουσιάζουν ως ανθρώπους που ΟΥΔΕΠΟΤΕ ασχολήθηκαν με την φιλοσοφία. Αναγκάζομαι με το λεξικό στο χέρι να αναζητώ λέξη προς λέξη το ΚΑΘΑΡΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ για να βρω που έκανε το λάθος ο εκάστοτε μεταφραστής στο βιβλίο που αγόρασα, γιατί πολύ απλά περιείχε μία μετάφραση του κειμένου που ήθελα να μελετήσω.

ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ να προχωρώ σε ίδιες μεταφράσεις ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΑΓΟΡΕΣ λοιπόν;

Ποιον πληρώνω λοιπόν;
Τον αρχαίο φιλόσοφο ο οποίος άφησε ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ της σκέψεις του γραμμένες σε ένα κομμάτι χαρτί, ή τον εκάστοτε αναλυτή για να μου παρουσιάσει μία ιστορία της φιλοσοφίας αντί να μείνει και να παρουσιάσει την ΔΙΚΗ ΤΟΥ φιλοσοφία πάνω στην υπό διαπραγμάτευση έννοια, παρουσιάζοντας μάλιστα μία ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ αντί για καθαρή μετάφραση;

Μελέτησα λοιπόν τις αναφορές της κυρίας Τριαντάρη και είδα ουσιαστικά μία ΕΞΑΙΣΙΑ εξιστόρηση των φιλοσόφων με πλήρη λακωνικότητα επί της έννοιας της αρετής. Στο ανάγνωσμα αυτό χασμουρήθηκα πενήντα φορές και όταν έβρισκα μία φράση ΙΚΑΝΗ ΓΙΑ ΣΤΟΧΑΣΜΟ με παρέπεμπε σε άλλη πραγματεία ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΛΥΣΗ και με συμπεράσματα τα οποία στέκουν όσο μπορεί να σταθεί μία ράγα του τραίνου στην επιφάνια της θάλασσας και αφού δεν είχα την πραγματεία πρόχειρη για να αποκτήσουν οντότητα οι φράσεις που μελετούσα. ΞΕΚΟΜΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ φιλοσόφων λοιπόν μας παρουσιάζουν οι σύγχρονοι φιλόλογοι, εξιστορώντας μια σειρά από αναφορές κειμένων ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ να παρέχουν κείμενο ικανό για στοχασμό. Αντίθετα μελετώντας περιλήψεις καθηγητών του παρελθόντος της εταιρίας φιλόλογων Πλάτων, ΕΜΕΙΝΑ ΕΚΘΑΜΠΟΣ από τον τρόπο γραφής και παροχής πληροφοριών οι οποίες συνολικά δημιουργούσαν ένα κείμενο ΑΡΙΣΤΟ νοηματικά και με ιστορικές αναφορές οι οποίες ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ.