Ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται;

Τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα αν θεωρηθούν κληρονομικά τότε όταν εκδηλωθούν κάτω από το ειδικό περιβάλλον πρέπει η κατάσταση που θα επέλθει να είναι μη αναστρέψιμη. Με δεδομένο ότι ο εγωισμός, η ζήλεια, η μνησικακία και όλα τα επίκτητα χαρακτηριστικά ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ είναι ΑΝΟΗΣΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟΥ μεγέθους όπως αυτή μελετάται από τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια της δεκάρας τα οποία βγάζουν ψευτοεπιστήμονες μπροστά στους Έλληνες αποφοίτους που ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΕΙ Ελληνικά διαπρέπουν ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Επομένως το αναστρέψιμο του χαρακτηριστικού ΟΡΙΖΕΙ την επικτητότητα και είναι ΑΝΟΗΣΙΑ να ομιλούμε για κληρονομικότητα.

Η εκδήλωση των στοιχείων του χαρακτήρα ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ από το οικογενειακό περιβάλλον και τα ερεθίσματα που θα δοθούν στο παιδί το οποίο μεγαλώνοντας εμπρός σε μνησίκακους γονείς μαθαίνει ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΝΕΙ την μνησικακία ενώ αντίθετα εκδηλώνει την αγάπη αν την μάθει αυτή. ΒΕΒΑΙΩΣ και η ελευθεροβουλία του ατόμου ορίζει την επιλογή των παιδιών να αντιδράσουν και από εξαιρετικά μνησίκακους γονείς να προκύψουν άνθρωποι της αγάπης ή αντίστροφα μνησίκακα παιδιά από γονείς της αγάπης.

Με δεδομένο ότι κατά την γέννηση του ανθρώπου το παιδί λαμβάνει το μισό του γονιδιακό σύμπλεγμα από τον πατέρα και το άλλο μισό από την μητέρα είναι αυτονόητο ότι κληρονομεί τα γονίδια εκείνα που ορίζουν τα ΦΥΣΙΚΑ χαρακτηριστικά.

Αλλά...

Κατά την γέννηση το παιδί παίρνει ένα κομμάτι από την ψυχή (ύλη) από τον κάθε γονέα και αυτό είναι που αποτελεί δεσμό που έλκει ψυχικά ορισμένες φορές με ακατανόητη δύναμη όπως στις περιπτώσεις που η μάνα αν και δεν βλέπει (τυφλή) μπορεί η ψυχούλα της να ξεχωρίσει ότι είναι μπροστά σε ένα από τα παιδιά της ή ακόμη και σε χαμένο παιδί ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΠΟΤΕ.

Παρανόηση των παραπάνω όρισαν κληρονομικότητα στους κύκλους των φιλοσόφων.
Παρανόηση του ΨΕΥΔΟΥΣ της στατιστικής όρισε κληρονομικότητα που ορίζεται από τα επίκτητα χαρακτηριστικά ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΙ από τους γονείς στα παιδιά.
Στην γενετική ορίζονται ως κληρονομικά όλα εκείνα τα ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΑ χαρακτηριστικά. Ενδεικτικά αναφέρω ένα γονίδιο μόνο, αυτό που καθορίζει το χρώμα του δέρματος. Αυτό είναι κληρονομικό που μεταβάλλεται βεβαίως αλλά ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ.

Ο θυμός ΑΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ και είναι επίκτητο χαρακτηριστικό. Το ίδιο ο εγωισμός η ζήλεια, η μνησικακία και άλλα χαρακτηριστικά που ορίζουν το ύψος της αγάπης που θα νιώσει ο καθένας από εμάς.

Κάθε παιδί μεγαλώνει και ΜΑΘΑΙΝΕΙ το κακό και το καλό, αλλά θα έρθει η εποχή που θα σκεφτεί και θα πρέπει ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ποιο από τα δύο θα υπηρετήσει.

Έτσι λοιπόν κάθε αγέννητο με την ύπαρξη της ψυχής φέρει στην καρδιά του τόσο την αγάπη όσο και το μίσος και είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ επιλογή αν θα μάθει στην πορεία της θνητής ζωής του να υπηρετεί την μία ή την άλλη αίσθηση. Η διαπαιδαγώγηση οδηγεί προς αυτές και είναι αίτιο πολλών κακών αφού υπάρχουν άτομα χαμηλής νοημοσύνης τα οποία είναι δύσκολο να ανακαλύψουν την αγάπη μέσα από την διδαχή της Ορθοδοξίας μας και την Κλίμακα που διδάσκει αυτή. Εδώ ακριβώς αναφέρεται η φράση του Κυρίου "Μακάριοι (ευτυχισμένοι) οι πτωχοί τω πνεύματι" αφού θα έχουν το ελαφρυντικό της ατέλειας του νου τους ως κριτήριο το οποίο τους "ανεβάζει" αφού έτσι η ελευθεροβουλία τους είναι κάπως περιορισμένη.

Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι ο άνθρωπος "γεννιέται" αφού διαφορετικά είναι αδύνατο να υπάρχει αλλά και παίρνοντας τμήμα ψυχής από τους γονείς, έχει απειροελάχιστα κατεύθυνση προς αγνότητα ψυχής ή όχι γεγονός που ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ θα αποφασιστεί από την ελευθεροβουλία του. Είναι ολοφάνερο ότι η πληρότητα του λόγου του θεού που όρισε ΕΛΕΥΘΕΡΟΒΟΥΛΙΑ θα κατέρρεε στην περίπτωση που θα αποδεχόμασταν την κληρονομικότητα των χαρακτηριστικών που ορίσαμε και ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ ως επίκτητα στοιχεία του χαρακτήρα.

Επιστημονικά και Θεολογικά λοιπόν ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται ( ο άνθρωπος "γίνεται") και ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ φέρουν οι γονείς για το παιδί που μεγαλώνουν οι οποίοι πρέπει να ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΑΓΑΠΗ, αλλά με λύπη διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι διδάσκουν μίσος αντ’ αυτής.

Και δυο στίχους αφιερωμένους σε όσους επιλέγουν να αγαπούν.

Αν στην αγάπη ωθηθείς,
επέλεξε να μην μισείς.
Αν την αγάπη λαχταρείς,
επέλεξε να την γευτείς.

Αν λαχταρείς και αν γευτείς,
κράτα γερά να μην χαθείς.
Κράτα γερά, όσα αγαπάς,
μην παραπατάς,
μην παρατάς,
μην σπαρταράς,
μην πιάσεις πάτο,
όπου πατάς.